Hayatta yaşanan kötü şeyleri kim hatırlamak ister ki? Bu kötü anları düşünmemeye, aklımızdan çıkarmaya çalışırız. Hatta bir şey olsa da hafızamızdan silinse gitse diye düşünürüz. Belki de tam tersini yapmalıyız. Araştırmacılar da tam olarak bunu söylüyorlar. Detayları Science Alert'tan sizler için derledik.
Teksas Üniversitesi'nden psikolog Tracy Wang konu hakkında bazı açıklamalarda bulundu: ''Orta düzeyde bir beyin aktivitesi unutma mekanizması için kritik önem taşır. Güçlü beyin aktivitesine sahip olanların hafızası güçlüdür. Zayıf beyin aktivitesi olanlar bu durumu değiştiremezler.''
Acı verici anıların ve duyguların üzerine giderek yoluna devam edebilen insanlar en sonunda hatırlamamayı başarabilirler.
Araştırmacılardan Jarrod Lewis-Peacock açıklamada bulunan başka bir isimdi: ''Travmatik anılar gibi uyumsuz tepkileri tetikleyen durumları zihnimizden atmak isteriz. Böylelikle yeni deneyimlere daha uyumsal yollarla tepki verebiliriz. Yıllarca süren araştırmalar bilinçli olarak bir şeyleri unutabilme yeteneğine sahip olduğumuzu göstermiştir. Fakat beynimizin bunu nasıl yaptığı hala bulunamamıştır.''
Yeni çalışmada araştırmacılar beynin, görsel uyaranları işlememize ve kategorize etmemize yardımcı olan ventral temporal korteks denilen bölümünü incelediler.
24 sağlıklı genç insan üzerinde yapılan deneyde katılımcılara bazı görüntülerden ve insanların yüzlerinden oluşan fotoğraflar gösterildi. Sonrasında katılımcılara gördükleri her şeyi hatırlamaları ve unutmaları için talimatlar verildi.
Araştırmacılar ventral temporal korteksteki aktiviteyi incelediklerinde, unutma eyleminin hatırlama eylemine göre daha fazla beyin gücü kullandığını buldular.
Bu durum raporlara şu şekilde geçti: ''Gösterilen resimlerden sonra bir unutma talimatının, hatırlama talimatına göre ventral temporal kortekste daha yüksek seviyeli bir işlem olduğu görüldü. Süreçteki bu yükseliş, özellikle orta düzey beyin aktivitesindeki ögeler için daha fazla unutmaya yol açtı.''
Tabii ki, gerçek dünyada yaşanan olaylar sonucu acı verici veya travmatik anılara sahip olmak, bir laboratuvar deneyinde talep üzerine belirli görüntüleri unutmaktan çok daha farklıdır. Fakat araştırmacıların söylediğine göre işe yarar mekanizma aynı olabilir. Şu an için tam olarak bilinmese de bu mekanizmanın nasıl çalışacağını öğrenmek dünyadaki bütün insanlara büyük bir fayda sağlayacaktır.
Wang açıklamalarına şu şekilde devam etti: ''Unutmaya niyetlenme hafızanın aktivasyonunu önemli bir şekilde arttırır. Bu aktivasyon orta düzeydeki en etkili noktaya vuruşlar gerçekleştirdiğinde aklımızdan çıkarmak istediğimiz anılar unutulur.''
Ne anladık şimdi bu haberden? Acı veren anılara son demişler mesela, nedir yani bunun çözümü? Düşünmemek mi? Ben can atıyorum zaten kötü anılarımı canlandırmak için, salağım anasını satayım. Boş beleş edebiyat.
aci veren seylerin farkinda olmasak da bizi ne kadar guclu kildigini bir gercek gerceklerden kacmak ise korkaklik bence
Peki kalbimden de silebilir misin agaa be albayım be yak yak