Kim ne derse desin, Bukowski her şeyden önce bir yaşam gurusuydu. Neden mi? Kendi hayatını kendi bildiği gibi yaşayacak cesareti vardı da ondan. Yaptıklarının, söylediklerinin veya yazdıklarının bazı insanlar için bu kadar rahatsız edici olmasının sebebi de tam olarak bu cesareti. Peki böyle bir adam, hayata dair size ne söyleyebilir?
Benim istediğim ya tüm dünya ya da hiçti.
Ben ölümü sol cebimde taşıyorum. Bazen dışarı çıkartıp, ona şöyle diyorum; 'Hey bebeğim nasılsın? Benim için ne zaman geleceksin? Geldiğinde hazır olacağım.'
Bazen sadece lavaboya işemen gerekir.
Keşke onun yerinde olsaydım dediğim hiç kimseyle tanışmadım. Eğer bu bir yanılgıysa, şanslı bir yanılgı olmalı.
Bazı insanlar hiç delirmiyor; çok sıkıcı bir hayatları olmalı.
Bazı sabahlar yataktan kalkarsınız ve 'Daha fazla dayanamayacağım' diye düşünürken, aklınıza daha önce de böyle dediğiniz diğer sabahlar gelir ve içten içe gülersiniz.
Dünya'daki sorun, akıllı insanların şüpheyle dolu olmasıdır.
Gerçekten yaşadığınızı hissetmek için öncesinde bir kaç kez ölmelisiniz.
Hayatta yalnızlıktan daha kötü şeyler de var; ama bunu fark edebilmeniz için aradan yıllar geçmesi gerekiyor. Fark ettiğiniz zaman ise bazı şeyler için çok geç kalmış oluyorsunuz ve hayatta hiçbir şey geç kalınmış olandan daha kötü değildir.
Sıkıcı bir şeyi kendi stilinle yapmak, tehlikeli bir şeyi başkasıymış gibi yapmaktan iyidir.