Basit, düz ve kolay bir cümle.
Bağımlı olma!
Bağımlı olmak demek aslına bakarsak biraz korkakça ve hastalıklı bir şey. Konu ister madde, ister bir duygu-düşünce, isterse insan olsun. Kötü olan bağımlılığa itildiğimiz o şey değil, bağımlılığa iten duyguyu anlayamamak. Sonrasıysa gayet keyifli… Onun yerine bağlılık kurulabilecek, faydaya dönebilecek başka başlıklar bulmak. Toplumsal ve bireysel bir yarara dönüşebilmesi ise insanın var olma ve anlam çabasında yaşam sevincini arttırabileceği için daha mutlu bir bireye dönüşmesiyle anlam bulacaktır.
Ve insanın asıl bağımlı olmaktaki duygusu kendisi dışında bir hayatın olduğuna inanmasıdır. İnsan sadece somut ihtiyaçları karşılandığında mutlu olduğunu düşünen bir varlığa dönüştükçe, onu bağımlılıktan uzaklaştıracak olan asıl şeyin, içindeki hakikatle olan mesafesinin yakınlığıdır. İnsanların ‘’hayır’’ diyememesi meselesinin de bir bağımlılık olduğunu söyler devamını kendi iç sesinizle tamamlamanızı isterim…
Bir diğer cümlemiz ise;
‘’Geçmişinde hala pek çok açık var; kapatılmamış hesaplar, hiç ödenmemiş iç borçlar, suçluluk hisleri, kurban durumuna düşmeler ve hepsinden öte kir-pas içinde olan karanlık köşeler…’’
Bu ifadeler içerisinden hemen hepimiz mutlaka bir tanesi olmak kaydıyla hissetmişizdir. İnsanın zaten sosyal zekâsı kendine zaman zaman suçlamalarla, pişmanlıklarla hizaya çekme ve dengeleme özelliğini bilhassa hissettirir.
Fakat asıl şey şu, tüm bu hisler bir adres olmalıdır kişi için. Bir harita özelliği sunmalıdır zihne. Aksi halde yaşadığımız sadece bir pişmanlık veya iç hesaplaşma koca bir ömre yansıyabiliyor, bedel ödetebiliyor. Hiç kimse kendi için en kötü şeyi veya senaryoyu hayal zaten etmez. Resmin tamımı en güzeli, kolayı ve iyisidir.
Fakat yaşadığımız bir takım tecrübe ve duygular zihnimizde kendini besleyen bir kötü hücre gibi çoğalıp koca bir bedene yansıma yapabiliyor. Buysa insanın uzun vadede intiharıdır. Şu demek değildir ki; yaptığımız zayiatı görmezden gelelim, yok sayalım, süpürelim havaya karışsın. Hayır… Fakat tüm duygu-düşünce- iç hesaplaşmalar bize bir okul ve öğrenme fırsatı sunmalıdır. Yaşam boyu kendimizi bir açık cezaevinde tutmayla sonuçlanmamalıdır.