Twitter ve Instagram'daki sevgili takipçilerimize, bugüne kadar uğruna ağladıkları en saçma sebepleri sorduk. Onlar da hepimizi güldürürken gözümüzden yaş getiren sebeplerini bizlerle paylaştılar... 😂👇
Instagram ve Twitter'daki sevgili takipçilerimize;
Dün kalabalık bir yolda yürürken bir tane sokak köpeği bütün hırsıyla bana havlamaya başladı ve ben sokaktan ayrılana kadar herkesin içinde bana havladı durdu. Köşeyi dönünce dizlerimin bağı çözüldü ve ağlamaya başladım. Herhangi bir köpek fobim yok. "Acaba bende kötü ne gördü, kötü bir insan olduğumu mu hissetti, neden onca insanın içinde bana karşı savunmaya geçti" diye diye kendimi yedim bitirdim. "Belki de benim gibi giyinen başka birisi sandı" falan diye avundum ama kendime değer vermediğim için hep kötü ihtimaller aklıma geldi. Özgüvenimin çok düşük olduğu hayatımın inanılmaz kötü bir dönemindeyken böyle tuhaf bir olay son damlayı taşırdı sanırım. Bebeklere şirinlik yapınca ağlarlarsa da aynı ruh halinde oluyorum. Umarım bir an önce kurtulurum şu psikolojiden
Bizim oğlan 3 yaşındayken dondurma istedi. Susmuyor diye gidip 4 tane aldım. Dursun kenarda isterse tekrar almaya gitmeyiz diye. Bu sefer 1 tane istedim neden 4 aldın diye ağladı. Baktık susmak bilmiyor. hepimiz için birer adet aldık dedim. Bir süre durdu. Baktı biz 3 kişiyiz. Bu seferde bunu kim yiyecek diye başladı. Çok zeki olan ben "köpeğine veririz" dedik. Demez olaydım. Bu seferde dondurma köpeğe zararlı, karnı ağrır diye ağlamaya başladı. Yukarıdakilerin zeka yaşı bizim oğlan ile aynı olabilir.
işe gidiyorum diye ağlayan yoruma üzüldüm. bende işe giderken ağlamıştım kaç kere. o kadar fesat insanlarla çalışıyordum ki, onların yüzünü görmeyi o kadar istemiyordum ki ama mecburiyetler işte....
Dün kalabalık bir yolda yürürken bir tane sokak köpeği bütün hırsıyla bana havlamaya başladı ve ben sokaktan ayrılana kadar herkesin içinde bana havladı durdu. Köşeyi dönünce dizlerimin bağı çözüldü ve ağlamaya başladım. Herhangi bir köpek fobim yok. "Acaba bende kötü ne gördü, kötü bir insan olduğumu mu hissetti, neden onca insanın içinde bana karşı savunmaya geçti" diye diye kendimi yedim bitirdim. "Belki de benim gibi giyinen başka birisi sandı" falan diye avundum ama kendime değer vermediğim için hep kötü ihtimaller aklıma geldi. Özgüvenimin çok düşük olduğu hayatımın inanılmaz kötü bir dönemindeyken böyle tuhaf bir olay son damlayı taşırdı sanırım. Bebeklere şirinlik yapınca ağlarlarsa da aynı ruh halinde oluyorum. Umarım bir an önce kurtulurum şu psikolojiden
Bizim oğlan 3 yaşındayken dondurma istedi. Susmuyor diye gidip 4 tane aldım. Dursun kenarda isterse tekrar almaya gitmeyiz diye. Bu sefer 1 tane istedim neden 4 aldın diye ağladı. Baktık susmak bilmiyor. hepimiz için birer adet aldık dedim. Bir süre durdu. Baktı biz 3 kişiyiz. Bu seferde bunu kim yiyecek diye başladı. Çok zeki olan ben "köpeğine veririz" dedik. Demez olaydım. Bu seferde dondurma köpeğe zararlı, karnı ağrır diye ağlamaya başladı. Yukarıdakilerin zeka yaşı bizim oğlan ile aynı olabilir.
işe gidiyorum diye ağlayan yoruma üzüldüm. bende işe giderken ağlamıştım kaç kere. o kadar fesat insanlarla çalışıyordum ki, onların yüzünü görmeyi o kadar istemiyordum ki ama mecburiyetler işte....