Hey muhalif arkadaş! Sana kaç kere dedik, umudunu Obama’ya bağlama diye.
İşte görüyorsun: “Görüşmeyecek, asla görüşmeyecek” diye haykırıp duruyordun. Şak diye görüşüverdi.
- Hem de ayaküzeri değil.
- Hem de toplantı arasında değil.
- Hem de Beyaz Saray’da.
- Hem de 50 dakika.
Hey muhalif arkadaş! Obama’nın Erdoğan’la görüşmesi ya da görüşmemesi, Erdoğan’ın kişiliğiyle alakalı bir durum değildir.
Çağlayan Adliyesi... Uzayıp giden loş koridorlar... Tenha bir köşede not alıyorum. Gazeteciliği, güzel mesleğimizi adliye koridorlarından kurtarabilecek miyiz? Ben de o günleri görecek miyim? Duruşma uzuyor. Can Dündar’la Erdem Gül’ün savunmalarına başladıkları haberi ulaşıyor koridora... Sabahtan beri kulaklara çalınan o tedirgin edici soru yine havada uçuşuyor: Tutuklanacaklar mı?
Not düşüyorum defterime: Mahkeme, hukukun sesini mi dinleyecek? Yoksa Saray’ın sesini mi? Ne hazin! Böyle bir sorunun akla takılması, bu memlekette ‘hukuk devleti’nin nasıl yerlerde sürünmeye başladığını gösteriyor. Anayasa Mahkemesi mi ağır basacak? Yoksa Saray mı?
Washington'da Cumhurbaşkanı Erdoğan aleyhinde slogan atanların arasında Türkiye'den firar eden 'Gülen Örgütü' üyesi isimleri de görünce 'Bu olsa olsa 1 Nisan şakasıdır' diye düşündüm önce... Hatta 'Bu şakanın daha da etkili olması için, Fethullah Gülen'in de oraya gelip kaldırımda yeni bir beddua üretmesi hoş olurdu' diye düşündüm. Şaka değilmiş Ancak şaka falan değilmiş bu gösteride 'Gülen Örgütü' üyelerinin terör örgütlerinin üyeleri ile birlikte yer almaları...
Demek ki bütün iddialar doğruymuş. Türkiye'nin dirliğini, düzenini ve itibarını hedef alan tezgâhlar söz konusu olduğunda bu 'Cemaat'in imamları, yatakta şeytan olsa bile onun yanına kıvrılıverirlermiş. Galiba burada sorulması gereken soru 'Biz yıllarca Fethullah Gülen'in yargıda ve poliste örgütlenmesini nasıl görmedik, asıl amacını nasıl oldu da anlayamadık' şeklindedir. Gerçi Cumhurbaşkanı Erdoğan bir konuşmasında 'Uyumuşuz' diyerek, yılların ihmalini kabul etmişti.
Soru şu: Gitgide belirginleşen Beştepe merkezli hükümet etme tarzı yeni anayasada nasıl karşılık bulacak?
Bugün itibariyle Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan gerek AK Parti'nin gerek Türk siyasetinin asli belirleyici unsuru. AK Parti'nin başkanlık sistemi önerisi getirmesi önemli ölçüde bu durumla ilgili. Ancak bununla sınırlı değil. Önerilecek başkanlık modelinin içeriği de bu unsura bağlı.
Nitekim, referans arandığında, AK Parti'nin önünde ABD'deki zayıf başkanlık modelinden, Afrika ve Latin Amerika tipi başkanlığa kadar uzanan pek çok seçenek var.
Ancak malum, pratik olarak altı çizilen, Türk tipi başkanlık...
Bu, nasıl bir sistem olacaktır? Türk tipi nedir? Henüz bilmiyoruz.
Bu konuda AK Parti içinde farklı eğilimler ve bakışların olduğu muhakkak.
Genelkurmay olarak bildirinizden “darbe yapmayacağınızı“ öğrendik…
Çok sevindik…
Laf aramızda bir şey söyleyeyim; zaten sizin darbe marbe yapmayacağınızı biliyorduk…
“Yapacağız“ deseniz, bir tek inanan çıkmaz…
Türkiye’de cumhuriyet yıkılırken sesinizi çıkarmamanız, ama abzürt
bir iki yorum üzerine acele “darbe yapmayacağız“ anlamında “demokrasiye bağlılık bildirisi“ yayınlamanız demokrasi adına çok sevindirici…
Yüksek sesle kaç kez okudum…
Teşekkür ederiz…
TSK’ya “kumpas“ kurulduğunu bizzat iktidarın kendisi açıkladı…
Bildiri-mildiri var mıydı?…
Yok…
Diyarbakır'da 11 yaşındaki bir kız çocuğu ile 14 yaşındaki bir erkek çocuğu görücü usulü evlendiriliyor.
Nikahı imam kıyıyor.
Kız çocuğu bir yıl sonra, yani daha 12 yaşındayken ilk çocuğunu doğuruyor.
2013’te nüfus müdürlüğüne başvurup oğlunu kaydettirmek isterken, yetkililer çocuğun doğum tarihine göre annenin doğurganlık yaşının küçük olduğunu tespit ediyor ve durumu savcılığa bildiriyor.
Savcılık soruşturma başlatıyor.
Mağdurun evlendirildiği çocuk, onun anne ve babası ile mağdurun anne ve babası hakkında ‘çocuğun nitelikli cinsel istismarı’ suçundan iddianame hazırlıyor.
İddianamede, mağdurun 2006’da görücü usulü ile evlendirildiği ve iki çocuk doğurduğu vurgulanıyor.
Çeşitli insan hakları örgütlerinin yaptıkları sıralamalara göre, dünyada en çok insan hakları ihlali yapan devletlerin anayasalarında ifade özgürlüğü şu şekilde düzenlenmiş:
Kuzey Kore anayasası madde 67: “Vatandaşların ifade, basın, toplantı ve gösteri yürüyüşü hakları teminat altındadır.
Devlet, demokratik siyasi partilerin ve sosyal örgütlerin özgürce faaliyet göstermesi__için gerekli koşulları sağlar.”
Zimbabwe anayasası madde 61: “Herkesin ifade özgürlüğü vardır. Bu özgürlük, fikir ve diğer bilgileri edinme ve bunları iletme, sanat, bilimsel çalışma ve yaratıcılık ve akademik özgürlüğü kapsar. Herkes basın özgürlüğünden faydalanır, bu özgürlük gazetecilerin haber kaynaklarının mahremiyetinin korunmasını içerir.”
Beyaz Rusya anayasası madde 33: “Herkesin fikir ve inanç özgürlüğüyle bunların__serbestçe ifadesi teminat altındadır. Kimse fikirlerini açıklamaya ya da reddetmeye zorlanamaz. Kitle iletişimi, devlet tekeline alınamaz.”
Suriye anayasası madde 42: “Bütün vatandaşların yazılı, sözlü ya da diğer yollarla görüşlerini özgür ve açık bir şekilde ifade etme hakkı vardır.”
Darbe söylentilerinin giderek artması üzerine Genelkurmay daha fazla sessiz kalamadı, önceki gün yaptığı yazılı açıklamayla kamuoyuna adeta “Darbe yapmayacakları” sözü verdi. Gerekir miydi? Hayır. Geçmişteki darbelerin “ABD patentli ve onaylı” olduğu artık herkes tarafından kabul ediliyor. Dolayısıyla aklı başında kimse TSK’nın kendiliğinden darbe yapacağını düşünmüyor. Bunlar bir yana... Darbe yapmayacağız sözünün fiiliyatta kıymet -i harbiyesi nedir? Hangi ordu darbe yapacağız der ki?
Hatırlanacağı üzere 12 Eylül öncesi darbe söylentileri artmaya başladığında dönemin Başbakanı Süleyman Demirel, Cumhurbaşkanlığı’na vekâlet eden İhsan Sabri Çağlayangil’den dönemin Genelkurmay Başkanı Kenan Evren’in ağzını yoklamasını istemiş... Çağlayangil’e, “Kesinlikle böyle bir şey söz konusu değil” diyen Evren darbeyi yaptıktan sonra neden öyle dediğini şöyle açıklamıştı: “Ne yani, kendisine, İhsan Bey, biz karar verdik, yakında darbe yapacağız mı diyecektim.”
Dünyanın en güzel ülkelerinden birinde yaşıyoruz ama şanssızlık, yaşanan huzursuzluk ve şiddet yüzümüzün gülmesini engelliyor.
HDP’liler ve genel başkanları Selahattin Demirtaş ise “milletvekili” seçildikleri, verdikleri “barış, sevgi” sözleriyle Meclis’ine 3’üncü parti olarak girdikleri ülke terörden yanarken sanki başka bir dünyada gibiler. Bir yanda; korudukları terör örgütü sivil, çocuk, asker, polis demeden insanları bombalı saldırılarla katlediyor, diğer yanda onlar “hiçbir şey olmuyor” havasında gülerek pozlar veriyor, hiçbir ilgileri yokmuş gibi davranıyorlar.
Perşembe günü Diyarbakır’da bomba yüklü araçla yapılan saldırıda 7 polis şehit oldu, 1’i ağır 13 polis ve 14 sivil yaralandı. Aynı gün Mardin Nusaybin’de gazetecilerin de bulunduğu zırhlı araca PKK’lıların bombalı saldırısında 2 güvenlik görevlisi şehit oldu, 6 kişi yaralandı. Şırnak-Cizre’de 4 ve 6 yaşındaki 2 çocuk sokakta bulup oynadıkları patlayıcının infilak etmesiyle hayatını kaybetti. Çocuklara sokakta oynamak bile haram, terörist cenazelerini taşıyan HDP’liler verdikleri sözleri hiç mi hatırlamaz?
Elinizin zayıf olduğunu bildiğiniz bir geziye çıkıyorsunuz. Gazetelere, gazetecilere, akademisyenlere yaptıklarınız nedeniyle size burada hoş bakılmayacağı kesin. Binbir rica, para bağışıyla konuşma yapacağınız binaya girişte korumalarınız kadın-erkek demeden gazetecilere saldırıyor. Türkiye'de medyanın durumunu daha somut gösteren bir olay daha olamaz herhalde.
Tüm dünya medyası gözleriyle tanıklık etmiş oldu ki, Türkiye'de iktidarın hoşuna gitmeyen gazeteciler ya dayak yemekte ya da cezaevine atılmaktadır. Bu durumu yabancılara anlatabilmek için çabalayan bizlere büyük hizmetiniz oldu teşekkür ederiz.
Şimdi dünyanın herhangi bir lideri, Washington'a giderken Twitter'da “WeLoveErdoğan” diye bir kampanya başlatıyor, oraya gittiğinde de başkentin sokaklarında üzerinde bu slogan olan bir kamyon dolaştırıyorsa, bunun ancak iki sebebi olabilir: Sevgi eksikliği ve Amerikalılara Türk halkının arkasında olduğunu göstermek.