Öncelikle 3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü herkese kutlu olsun! Türkiye özellikle son yıllarda basın özgürlüğü konusundan harika bir ülke olduğunu giderek artan bir ivmeyle tüm dünyaya göstermeye devam ediyor. Gün geçmiyor ki özgürlükler konusunda kıskanılan bir örnek olmaya devam etmeyelim. Adeta özgürlükler ülkesiyiz. Neden mi? Sebeplerini sıralayalım.
Son 15 yılda sadece 1 kere düşmüş. Bu 15 yılda 15 kere de olabilirdi. Şükretmesini bilmek gerekiyor. Harika değil mi?
151 o kadar da kötü bir rakam değil. Hem daha yüzlerce ülke var. Herkes önce kendine baksın. Bizden önceki 150 ülkenin de bir sürü sıkıntısı var. Bunlar bizi kötü göstermek isteyen kuruluşların sıralamaları. Bu sıralamayı kabul etmiyoruz.
Sadece 33 kişi, abartacak bir şey yok. 300 olan yerlerde kesin vardır. 300 olsaydı ne yapacaktık. Hem 33 kişinin lafı olmaz. Hala dışarıda gezen bir sürü gazeteci var. 33 kişinin hapiste olması, bizim basın özgürlüğü olmayan bir ülke olduğumuz anlamına gelmez. Lütfen yapıcı olalım. Köy olsa 33 kişiden fazla nüfusu olurdu.
Kamuoyu yaratacak kadar yakışıklı olanlar için dışarıda çok yaygara çıkıyor. Bizi kötülemek için kullanılmalarına izin vermememiz gerçekten nasıl da mükemmel bir ülke olduğumuzu gösteriyor. Hem bazıları oldukça iyi koşullar geçiriyor tutukluluk sürelerini. Diğer dünya ülkelerinde zindana atılanlar var. Hapishanelerimiz oldukça iyi durumda.
Bunlar da bir konuda bizi aralarına alsalar şaşardık. Hep bir boklama hep bir beğenmeme. Bize geldiklerinde de onları yedirip içiriyoruz. Hep iyi niyetimizden kaybediyoruz.
Yoksa iş bulur çalışırlardı. Çalışmıyorlar hazırdan yiyorlar. Şanslı keratalar. Keşke bizim de öyle şansımız olsa değil mi? Resmen refah içinde yaşıyorlar. Belki de kazandıklarını köşeye atıp erken emekli oldular.
Tekrar salındıktan sonra bunların pek büyütülmemesi gerekiyor. Listelere çok takılmamak gerekli. Bardağın dolu tarafından bakmak ülkemiz için çok daha iyi olacaktır. Gazeteciler de tekrar bırakıldıkları için müteşekkir olmalı, çığırtkanlık yapmamalı. Sonuçta hiç çıkamayabilirlerdi.
Bu konu zaten abartılıyor. Tehlikeli yerlere gidip ortalıkta dolandıkları için elbette başlarına bir takım şeyler gelebilir. Evlerinde oturup güzel güzel yazsalar başlarına bunlar gelmez. Üstelik insanların canını sıkacak sorular sormayı bırakırlarsa onlar da rahat eder. Gazeteci dediğin biraz yapıcı olacak.
Bakınız ben buradan rahat rahat yazıyorum. Kimse sansür var demesin. Bunlar abartmadır. Televizyonlardan her şeyi izliyoruz artık. İnsanlar emekli maaşlarını, mal varlıklarını ve evlenmek istediği kişinin en şahsi özelliklerini hatta en mahrem yanlarını televizyondan rahatlıkla gösterebiliyorlar. Sansür olsa bunlar olamazdı değil mi? Bizce devlet meselelerini de devlete bırakalım, gazeteci her şeye burnunu sokmamalı, minnoş, uysal ve kanaatkar olmalı. İdealist saçmalıkları bırakıp keyfine bakmalı, hem size ne haber alma özgürlüğünden! Şükürler olsun ki özgür bir ülke olduğumuzdan gazetecilik haricinde yapabilecekleri yüzlerce meslek var. Şimdiden yeni mesleklerinde onlara başarılar diliyoruz.
1- Abdulcabbar Karabeğ Silahlı terör örgütüne üye olmak (PKK) 2- Abdullah Çetin Silahlı terör örgütüne üye olmak (PKK) 3- Ahmet Akyol Silahlı terör örgütüne üye olmak (PKK) 4- Ahmet Birsin (KCK) Ali Buluş (PKK) Ali Konar (PKK) Aydın Yıldız, (KCK) Ayşe Oyman (KCK) Baha Okar, (Devrimci Karergah) ''karakter yetersizliğinden'' diğerlerini yazamadım ama liste böyle uzayıp gidiyor Bunlara mı özgürlük istiyorsunuz eyyy vatan hainleri !!!!