Elif Şafak, kitabının baş karakteri Peri için; ben aslında onu değil Türkiye'yi anlattım diyor. Türkiye'nin gerçekleşmemiş potansiyeller ülkesi olduğunu savunan 44 yaşındaki Şafak, son romanında ülkedeki tüm uyumsuzlukların üzerine parmak basmış. Elif Şafak'ın, ataerkil zihniyetin karşısında duran bu romanı, henüz çıkalı bir hafta olmuşken 200 binlik üçüncü baskının hazırlığında. Bu yaz herkesin elinde göreceğe benzediğimiz Havva'nın Üç Kızı'ndan bazı vurucu cümleleri sizin için derledik.
Birbirleriyle tek kelime etmeyen, selamlaşmayan, bir lokma ekmeklerini paylaşmayan insanlar, deliliklerini paylaşıyorlardı farkında bile olmadan.
Hani kolay ve konforlu hayatlar için dünyaya gelmiş ama bir şekilde yolunu kaybedip kendini yaban ortamda bulmuş asil, saf kan köpekler gibi abes duruyordu ağaçların çoğu.
Ne de olsa bu şehir, Avrupa’nın kapı komşusuydu. Bunca yakınlığın bir anlamı olmalıydı. Hatta o kadar yakındı ki, koca memleket bir ayağını Avrupa’nın kapısından içeri sokmuş, bütün gücüyle iteklemişti bir zamanlar içeri girebilmek için; lakin aralık öylesine dar olunca vücudunun geri kalanını ne kadar eğip bükse de bir türlü sığdıramamıştı işte.
Bu sözlüğün maddeleri uyarınca, bir kadının tanımadığı bir erkeğin suratına (arabasına) duman üflemesinin açık bir cinsel davet olarak yorumlandığını hatırlayan Peri’nin beti benzi attı.
...gerçeği iki boyutlu temsil eden ve dolayısıyla yalandan ibaret olan bir fotoğraf hiç değişmeden kalabiliyordu, sonsuz bir sadakatle.
onları tüy gibi hafifletip çatıların, kubbelerin ve gökdelenlerin üstünden aşırtarak uçuran; hapishanelerin, nezarethanelerin, sefaletin, tecavüzcülerin ve pezevenklerin mevcut olmadığı asude diyarlara taşıyan sihirli halıydı.
İstikrardan ziyade belirsizliğin kaide olduğu bir ülkede, kehanet ve tahminlere düşkünlük tesadüf değildi belki de.
Annelerle kızları, teyzelerle yeğenleri, öğretmenlerle kız öğrencileri arasındaki nice sohbetin üstü kapalı sebebi. Odanın orta yerinde uyuyan, kimsenin uyandırmaya cesaret edemediği aksi ve huysuz biri gibiydi bekaret; dikkatlice etrafından dolanılması gereken bir göle.
Peri’nin genç kızlığında olduğu gibi ha bire çalışmaktan gocunmayan, zaten başkaca bir hayatı olmayan öğrencileri yıpratmasa da, Deniz gibi hayat ve yaratıcılık ve enerji dolu gençleri eziyordu bu siste.
Ne demiş İbn Arabi? Bizimkisi ”aşk kervanı”; o kervan ne yöne giderse biz de peşinden. yerleşme, kök salma, oldum ya da buldum sanma. Hiçbir gettoya, kolektif kimliğe, cemaate, cemiyete, aşirete ait olma. Hepsi yanıltır, şaşırtır. Sen yalnız ol. Bir başına. varmak değil, gitmek. Sadece gitmek.
Okumamayı düşünüyordum, şimdi okumamaya kesin karar verdim. Teşekkürler.
Batılı ülkelerin dikkatini mi çekmek istiyosun daya İstanbul edebiyatını... Onlar zaten Türkiye'yi İstanbul'dan ibaret zanneder. Halbuki bu topraklarda ne hikayeler var da kimsenin umrunda değil. Küçükken rahmetli anneannemin anlattığı masalları hayal meyal hatırlarım: Bi şah varmış kurda binermiş, bi şah varmış aslana binermiş, bi şah da varmış geyiğe binermiş diye... Bi dev varmış tek gözlü, bi gelin getirmiş, geline kırk kapının anahtarını vermiş. Bütün kapıları açabilirsin ama şu son kapıyı açamazsın. Sakın açma diye tembihlemiş falan diye... Bi kız varmış, erkek kılığına girip Mehmet Şah'ın yanında savaşa girmiş diye... Şimdi o hikayeler hangi yazarların kaleminde game of thrones'muş harry potter'mış satış rekorları kırıyo. Masallarımıza bile sahip çıkamıyoruz. Biraz kolaya kaçıyo şimdiki yazarlar.
kadının yüz güzelliğini tek farkeden ben miyim???