Bu neyin korkusu acaba diye merak içindesiniz biliyorum. Eski Yunanca 'taphos' (mezar) ve 'phobos' (korku) kelimelerinin birleşiminden oluşan bu korku 'diri diri gömülme korkusu' olarak biliniyor. Eski zamanlarda, tıp tekniklerinin henüz gelişmediği çağlarda çok daha sık görülen bu korku şimdilerde eskisi kadar popüler değil. Ama öyle tanıdık simalar bu korkudan mustaripmiş ki okudukça vay anasını diyeceğinizden eminiz.
Sonuçlar şaşırtıcı: 219 neredeyse canlı gömülme, 149 tamamen canlı gömülme, 10 canlı canlı inceleme amaçlı kesi, 2 canlıyken mumyalama.
Edgar Allen Poe'nun 'The Premature Burial' (Diri Diri Gömülüş) romanı bu korkunun halk tarafından da bilinmesine katkıda bulundu.
Tıpkı bizdeki 'yanmaz kefen' olayı gibi!
Bu tabutlar içindeki kişinin canlı olduğunu belirtmesi için çeşitli mekanizmalara sahip.
Biyografisini yazan Jackie Wullschlager'e göre Danimarkalı yazar diri diri gömülmekten ölesiye korkuyordu. Son günlerini arkadaşının evinde geçirmiş ve arkadaşından öldüğünden emin olması için damarlarını kesmesini istemişti. Andersen nevrotik biriydi, yangından korktuğu için yanında sürekli ip taşırdı, köpeklerden ödü kopardı ve trişinoz hastalığı korkusundan asla domuz eti yemezdi.
Son mesajında Chopin şunları yazmıştı. Dünya çok boğucu bir yer. Diri diri gömülmemem için öldükten sonra beni kesip açmalarını sağlayacağına yemin et.
Ölmeden birkaç saat önce George Washington sekreterine: 'Ölüyorum. Beni düzgün şekilde gömün. Ve ölümümün üzerinden en az 3 gün geçmeden beni tabuta koymayın' demiştir.
Dinamitin mucidinin son vasiyeti şu şekildedir: Ölümümün ardından tüm damarlarım açılsın ve deneyimli doktorlar tarafından muayene edilip öldüğüme kesin karar verilmesinin ardından benden kalanlar yakılsın.
Tarihçi Jan Bondseson'a göre Schopenhauer diri diri gömülmekten korkuyordu, bunun için öldükten sonra en az beş gün gömülmemeyi vasiyet etmişti.
Gogol de diri diri gömülme korkusuna sahipti. Arkadaşlarına yazdığı mektuplarda bir tabutun içinde canlı canlı uzanıyor olmanın ne kadar ürkütücü olduğundan bahsederdi. Vasiyeti kalbi durduktan sonra çürümeye başlayana kadar gömülmemekti.