Hayat yeterince yorucu değilmiş gibi bazı insanlar birçok şeyin altından kendi başına kalkmaya çalışarak kendilerini fazlasıyla yıpratıyor. Hem de herkesin, her şey için kolay bir yol aradığı bu dönemde...
Hayat yeterince yorucu değilmiş gibi bazı insanlar birçok şeyin altından kendi başına kalkmaya çalışarak kendilerini fazlasıyla yıpratıyor. Hem de herkesin, her şey için kolay bir yol aradığı bu dönemde...
Kendilerini göründüklerinden çok daha yaşlı hissederler.
Bazen hiçbir şey yapmadan sadece gökyüzünü izlemeye bile ihtiyaç duyarlar.
Kendi kendilerinin sırdaşı olurlar.
Bu yüzden hep daha fazla enerji harcarlar. Hem fiziksel hem de zihinsel...
Sonuçta evrende bir toz zerreciği kadar yer kapladıklarını bilirler.
Kendilerini rahat hissedemezler.
'Bana ne?!' deyip işin içerisinden sıyrılmazlar.
Çünkü umursamaz olmak, yarını düşünmeyen insanların işidir. Onlar bugünü de yarını da düşünmek zorundadırlar.
İstemeden de olsa kimseyi kırmak istemezler çünkü. Her ne kadar arkasından 'kaybeden' deseler de, o asıl kaybedenin; kendisinden başka kimsenin düşüncelerine önem vermeyen insanların olduklarını bilir.
Menfaat bekledikleri için değil; o gittiğinde arkasından söylenen 'İyi insandı' cümlesinin hakkının vermek için çabalarlar aslında.
İnsanlar değişmez çünkü, onlar da ne kadar uğraşırlarsa uğraşsınlar değişemediklerinden; çözümü kendi kabuğuna çekilmekte bulabilirler.
Yaşam belki de o zaman anlam bulur.
'İyiyim ben, bir şeyim yok.' derken karşılarındaki kişiyi buna çok güzel inandırabilirler.
Yaşam oldukça şans da vardır çünkü...