Olga Benario'nun mektubu;“(...) Sevgili Anita, sevgili kocam. Çarşafların altında ağlıyorum ki kimse sesimi duymasın. Çünkü bugün bu denli korkunç bir şeye tahammül edecek güç bende yok gibi duruyor. Tam da bu yüzden size şu an hoşçakal demekle mücadele ediyorum. Böylece son ve en zor saatler sırasında yapmak zorunda kalmayacağım. Bu geceden sonra sahip olduğum kısa geleceği basitçe yaşamak istiyorum. İsteğin gücünü bana öğreten, birtanem, sendin. Özellikle bizim gibi kaynaklardan fışkırınca. Doğru ve iyi için, dünyanın iyileşmesi için mücadele ettim. Şimdi sana söz veriyorum, veda ettiğim gibi, son ana kadar benden utanmanı gerektirecek hiçbir neden bırakmayacağım. Lütfen anla: Ölüm için hazırlanmak pes etmek demek değil, aksine o an geldiğinde nasıl rahat olunacağını bilmek. Bu süre zarfında pek çok şey hâlâ olabilirdi. (...) Son ana kadar metanetli ve yaşamaya azimli kalmaya devam edeceğim. Şimdi uyumam gerekiyor, böylece yarın güçlü olabilirim. İkinizi de son defa öpüyorum. -Olga ”