Bugün dünya metropolleri arasında adından söz ettiren şehrimiz İstanbul, asırlar evvel Bizans yönetimindeyken birçok kuşatmaya ve saldırıya maruz kalmıştı. Bu saldırılardan savunmak için, şehrin dört bir yanını çeviren müstahkem surların yanı sıra, başka bir silahın da payı çok büyüktü: Rum Ateşi
Grejuva adıyla da sıkça anılan Rum Ateşinin ilk defa M.Ö. 490'larda başlayan kanlı Pers-Yunan savaşlarında kullanıldığı tahmin edilmektedir. Yunanlılar denizcilikte çok ileri seviyedeydiler ve donanmaları çok iyi kullanıyorlardı. Buna mukabil Persler sayıca çok fazlaydılar ve kara orduları neredeyse mukavemet edilemeyecek derecede kuvvetli idi. Bu zeminde Yunanlıların, suda dahi yanabilen Rum Ateşini keşfederek deniz muharebelerinde Perslere çok ağır zararlar verdikleri biliniyor.
Bizans'ın özellikle Arap akınlarına mukavemet amacıyla kullandığı tahmin edilen Grek ateşi, antik çağlarda kullanılandan biraz daha üst seviyedeydi. Ünlü Bizans tarihçisi Ostrogorsky, Grek ateşinin Suriye'den Bizans topraklarına göçen Kallinikos isimli bir Yunan mimar tarafından icat edildiğini ve ilk defa 674-78 yılları arasında İstanbul'u kuşatan Arap donanmalarına karşı kullanıldığını belirtmektedir.
Bizans'ın kullandığı Grek ateşinin, milat öncesi çağlarda kullanılandan biraz daha farklı olduğunu yukarıda belirtmiştik. Milattan evvel Yunanlıların kullandığı karışım; kömür, zift ve kükürtten oluşuyordu. Bizans ise bunlara ilaveten reçine, nafta, kireç ve güherçile de eklemişti. Bu karışımlarla beraber Grek ateşi iyice kuvvetlenmiş ve su eklendikçe alevi artar bile hale getirilmişti. Böylece Bizans'ın eline, düşmanlarını fazlaca korkutacak gayet güçlü bir silah geçmiş oldu.
Grek ateşi genellikle deniz saldırılarında gemilere karşı kullanıldıysa da karada da bu silahtan istifade ediliyordu. İçerisinde kullanılan maddeler ve üretimi sadece Bizanslılar tarafından biliniyordu. Günümüzde uzmanlar, ancak modern teknolojinin yardımıyla Grek ateşinde kullanılan maddeleri tahmin etmişlerdir.
Ateş deniz savaşlarında birtakım aletler vasıtasıyla uzun mesafelere püskürtmek suretiyle kullanılıyordu. Temelde vasfı hızlı bir şekilde yangın çıkartmaktı. İçerisindeki yağ sebebiyle suda sönmediği için denizin üzerinde yanmaya devam ediyor ve düşman gemilerinin ilerleyişine engel olabiliyordu.
Grek ateşi yıllar boyu Bizans İmparatorluğu'nun en etkili silahlarından biri oldu. Tabii olarak Osmanlı'nın İstanbul üzerine yaptığı kuşatmalarda da kalın ve müstahkem surların yanında büyük bir savunma silahı durumundaydı. Fakat bu kuvvetli savaş silahı tek başına Bizans'ı kurtarmaya yetmeyecektir. Nitekim 1453 yılında II. Mehmet'in orduları, kendinden evvelkilerin tersine İstanbul surlarını aşmayı başardı ve böylece Bizans, tarihin tozlu sayfalarındaki yerini aldı.
bizans kayitlarinda rum atesiyle yananlarin uzerlerindeki zirhla denize atladiklari yazar. bogulmayi yanmaya tercih ederler.
adamlar flamethrower yapmış hafız
Rum Ateşi :günümüzün lav silahına eş deger bir silahtır. 1453 istanbul fethi zamanı ordumuzun haddinden fazla zayiat vermesinin sebeblerinden biridir.. Heleki önünüzde o zmn a kadar açılmayan bir sur varsa.