Bilim insanları, hayatta kalma mücadelesinde, şekerin kilit bir role sahip olduğunu, bu nedenle şeker isteğimizin içgüdüsel olarak kamçılandığını iddia ediyor. Bunun evrimsel bir süreç olduğu düşünülüyor. Gıdanın kıt olduğu dönemlerde, yüksek kalorili yiyecekleri tercih edenlerin yaşama şansı daha fazlaymış...
Yemek yediğinizde basit şeker olan glikoz, bağırsaklarınızdan emilerek kana karışır ve vücudunuzdaki bütün hücrelere dağılır. Nöron adı verilen yaklaşık yüz milyar tane sinir hücresi için tek besin kaynağı glikozdur. Bu nedenle beyin açısından büyük önem taşır. Nöronlar glikoz depolayamadığı için kandan sürekli glikoz akışına ihtiyaç duyar.
Beyin ve omuriliğin tüm bölgelerinde bulunan glia hücreleri, sinir hücrelerinin iletiminde görev alıyor, aynı zamanda bu şekerin organlara ulaşmasını sağlayan insülin, leptin gibi hormonların çalışma düzenini sağlıyor.
Leptin ve insülin hormonları birbirleriyle etkileşim içinde çalışırlar. Leptin hormonu büyük ölçüde vücutta bulunan yağ hücrelerimiz tarafından salgılanır. Bu hormon beynin hipotalamus bölgesinde etkilidir ve vücudumuzdaki yağ depoları hakkında beynimize bilgi verir. Eğer açlık durumu yoksa ve vücutta yeterli yağ mevcutsa leptin sayesinde beynimiz iştahı azaltır ve vücut yağ depoları (kilo) olduğu gibi korunur.
Yemek yenmesi sonrasında, pankreastan insülin salgılanır ve kandaki insülin miktarı yükselir. Kanda artan insülin, midedeki leptin salınımını tetiklemektedir. Leptin hormonunun kanda normal seviyelerde bulunması tokluk hissini sağlar. Leptin hormonunun kandaki miktarı normalden aşağı düştüğünde ise bireyde tokluk yeterli miktarda hissedilemez.
Obezitenin hızla artışı ve tip 2 diyabetin yayılması, toplumlar için büyük sorunlar haline gelmesiyle kan şekeriyle ilgili çalışmalar arttı ve beynin şekeri pasif olarak aldığı düşünülürken, Münih Teknik Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, bu hormonların çalışma mekanizması üzerine çalışmalar yaparken, beynin aktif olarak şeker aldığını keşfettiler.
Yani şeker, aslında beyin için bir yakıt. Sinir hücrelerinin glikozun taşınması sırasında pasif olarak görev aldığı düşünülüyorken, kan şekeri ve açlığı düzenleyen hormonları kontrol eden glia hücrelerinin (astrositlerin) şekerin aktif olarak taşınması sırasında görev aldığı fark ediliyor.
Metabolik aktiviteyi direk olarak etkileyen astrositlerin üzerindeki, insülin reseptörleri de incelenmiş. Bu astrositlerden bazıları eksik olsaydı, gıda alımını frenlemenin daha zor olacağı düşünülüyor. Çünkü nöronlar kan şekeri artması durumunda bu hücrelere göre daha az aktive oluyorlar.
Elde edilen bu sonuçlara göre, zorunlu metabolik ve davranışsal aktiviteler sadece nöronlar tarafından değil, beyinde destek hücreleri olan hatta merkezi sistemin bağ dokusunu oluşturan astrosit gibi hücreler sayesinde de gerçekleşiyor.
Bilim insanlarına göre yeni çalışmalar, beyinde astrositler ve hatta bağışıklık hücrelerinin de önemli bir rol oynadığını gösteriyor. Gıda alımı metabolizmasının sinirsel kontrolünün yeniden belirleneceği görüşündeler. Bu da çeşitli hücrelerin birbirleriyle etkileşim içinde olduğunu gösteriyor. Bu nedenle diyabet ve obezite çalışmaları için birden fazla hücre tipiyle araştırma yapmak gerektiğini, almaları gereken daha fazla yol olduğunu söylüyorlar.
Ya olm bir diyorsunuz ki vücudunun şekere hiç ihtiyacı yok, şeker tü pis kaka bir şey; kandaki insülin seviyesini çok çabuk yükseltip düşürüyor sonra çabuk acıkıp çok yiyorsun, çok kilo alıyorsun hatta profesörünüz çıkıp meyve yemeyin meyvede şeker var diyor ardından diyorsunuz ki beyin şekeri yakıt olarak kullanıyor, e o zaman şekere ihtiyacımız var. Bundan sonra sizi dinleyene migrenli halde 50 derece güneşin altında hard rock dinletsinler, canım ne çekerse gidip onu yiyeceğim sağlığınız batsın dengesizler
Nedir bu şeker düşmanlığı? Gören sancak çikolata yiyen bir anda şişko oluyor,ölüyor.Hayata bir kez geliyorsunuz,aptallık yapmayın.
oha lan karıların dudakları ne biçim