Türkiye'de artan hayat pahalılığı kurdaki yükselişle hız kesmezken, en çok çocukların hayatı bundan etkileniyor. Yetişkinlerin bir şekilde hayat standardı oluşturduğu ya da daha yaşlı kesimin enflasyon alışkanlığı olduğu ve geçmişten gelen hayat şartlarıyla bazı masraflardan muaf olduğu düşünülürse, şartlar gençler ve çocuklar için giderek zorlaşıyor. Enflasyondaki yükselişle özellikle aile bütçesinin temel harcama kalemlerindeki yük artıyor. Bu da eğitim alanında işleri zorlaştırırken, eğitimli gençlerin de işi zorlaşıyor. Enflasyonun çocukların eğitiminde rolü ve gençlerin iş sorunu gündemde kalmaya devam ediyor.
asıl sorunumuz her çocuğun üniversite mezunu olmak zorunda olduğunu düşünmemiz. Bazı çocuklar berber, su tesisatçısı, araba tamircisi, esnaf olacak, olmalı da. Aksi halde tüm bunları afgan, suriyeli, nijeryalı yapar. Biz istiyoruz ki hepimiz masa başı işlerde çalışalım, diploma sahibi olalım. Eeeee diğer işleri kim yapacak? Çok klasik bir laf var, ben ağa, sen ağa bu ineği kim sağa? Ha sokak arasına üniversite yapanlar da suçlu ancak gerçekten her insan ağa olamaz, olmamalı. Aksi halde Abidik Üniversitesi Gubidik bölümü mezunu binlerce üniversiteli, diplomalı ve vasıfsız insanımız olur.
yahu kollej okudum çalıştım üniversite okuyorum çalışıyorum universiteni bitirib de yine çalışacam ne zaman bu döngü bitecek hala bilmiyorum
insanca yaşamıyoruz işte. iyi ki çocuğum yok diyorum. hem masraflardan hem de eğitim kalitesinden dolayı.