Türkü barlar kendine has atmosferleri olan, çoğunlukla birbirine çok benzeyen mekanlar. Sanki bu mekanlar için görünmez bazı kurallar varmış ve bu kurallardan biri dahi yıkılsa mekan türkü bar olmayacakmış gibi...Aynı sebeptendir, mekanın ziyaretçileri de az biraz birbirine benzer. Hayatının belirli bir döneminde türkü bara uğramış herkes, masalara dağılmış o benzer tipleri anında tanır. İşte o türkü bar müdavimleri!
Mahçubiyet türkü bar solistinde doğuştan gelen bir şey değildir. Sonradan mekanlarda çalışa çalışa bu konuda kendini geliştirmiştir.
Mekan türkü bar, canlı müzik yoksa orası türkü bar değildir. Bu arkadaşlar birbirlerinden 'çok değerli müzisyen arkadaşlarım' diye bahsederler. bu da bir diğer türkü bar klişesidir.
Bu Türkü sever aile ortamın saygınlığını pekiştirir ve neredeyse her şarkıya eşlik eder. Soliste adıyla hitap etmelerinden solisti de aileye alacak kadar sık geldiklerini anlarsınız.
Bu masadaki kızlar daha çok Ankara havası, çiftetelli gibi oyunlarda kalkıp oynayıp sonra üst baş düzeltip masalarına otururlar. Masadaki erkek neden orada henüz bilenimiz yok.
Bu masadaki tipler neden orada diye düşünürken, doğum günü masası olduğunu öğrenirsiniz. Solist ilgili kişinin adıyla, efendice türkü tadında doğum gününü kutlar ve Ahmet Kaya'dan 'Doğum günü' şarkısını söyler. Çünkü burası türkü bar, asla tam olarak mutlu olmamalısınız, biraz hüzün lazım. Hapishanedeki bir adamın duygularını anlatan şarkı ile doğum günü kutlanır.
Program arasında bu değerli solist sahneye çağırılıp, tek bir şarkı söylettirilmezse çok ayıp olur.
Bu masa halay çekmeye gelmiştir. Öyle bir iki halay da yetmez . Değerli solist arkadaşı, üzerinde 'ne olur halay çalar mısınız' yazan peçetelere boğarlar.
Son derece tatlı olurlar. Alamacı parası kokusu alan garsonlar, o masaya alevli meyve taşır.
Taşkınlıkları gece boyunca çoğalarak artan masa, daha sonra dışarıya garsonlarla birlikte alınır.
Ayda bir kere bokunu çıkarmadan türkü dinlemeye gelen bu çift, mekanın göz bebeğidir. Garsonlardan soliste, herkes onlara abi ya da abla der. Gece boyunca sadece el çırparlar. Şarkılara neden eşlik etmiyorlar henüz bilen yok.
Büyük şehirlerde belediye çalışanı, polis ve savcıya kadar giden bu masa oturanları, küçük yerlerde kaymakama kadar varır. Her daim en güzel yere oturtulan kadrolu memurlarımız, en güzel şekilde ağırlanır.
Bu masadaki minnoş turistler, özellikle uzun havalar ve halay kısımlarında şaşkınlıktan dumura uğrar. İki saatten sonra da lütfen beni buradan kurtarın, dermiş gibi bakmaya başlar. Sonuçta 'Kirvem' türküsü onlar için pek bir şey ifade edemiyordur. Oy dağlar...
Bu gençler mekanın türküden en iyi anlayan tipleri olurlar. Halaydan her masaya döndüklerinde, kimsenin doğru düzgün halay bilmemesinden şikayet ederler. Türkü bar onların memleketi gibidir.
Mekandaki herkes onların yabancı olduğu hemen anlar. Çünkü ne şarkı bilirler ne de halay çekebilirler. Etrafı izleyip mekandaki herkesi boklarlar. Gecenin sonuna doğru kendilerini kaybedip Ankara havası oynarlar.
Bu masa muazzamdır. Masada hiyerarşik bir düzen hissedilir. Herkes masadaki tek bir kişiye tabidir. Halay çekmezler, şarkılara eşlik etmezler, kederli ve ciddi dururlar. Arada etrafı gözlerler. Kadınlar masasına da kaçak gözlerle bakarlar.
#9 da yavuz bingöle sarılan hasan şaş değilmi la.
#4 deki arkadaş sivas/suşehirli olabilir.
TAKSİMDEKİ TÜRKÜ BARLARININ SAHİPLERİNİN ÇOĞUNUN ALEVİ OLMASI İLGİNÇ