Yaşadığımız ekonomik düzende hepimiz markete bağımlı birer bireyiz. Hayatımız boyunca belli bir standardı elde etmek için çabalayıp duruyoruz. Karşılığında ise çoğu zaman stresle baş ediyoruz.
BoredPanda'da rastladığımız bir işveren, çalışanlarını düşünmeyi çok iyi başarmış. Umarız aynı empatiyi gelecekte tüm işverenlerden görürüz.
Geçen sene İstanbul'da İstinye Park'ta Popeyes'te çalışıyordum.Bir gün çok kötü bir ruh halindeydim.Müdürüme o gün çalışamayacağımı söyledim.Sürekli ağlayasım geliyordu.Ama müdür kabul etmedi ve bana hemen işe başlamamı söyledi.Depoya gittim ağlaya ağlaya kıyafetlerimi giydim.Yüzüm gülmüyordu bir türlü.Bayağı zorluyordum kendimi iyi hissetmek için ama olmuyordu.10'da başlamıştım işe saat 2'de müdür önüme istifa örneklerini koydu "Seni çıkarmak zorundayız." dedi.Gerçekten zorunda mıydı acaba?Bir gün gelmesem sende maaşımdan kessen olmuyor mu?
İstismara açık bir konu. Toplum olarak bu eğitim seviyesinde değiliz gibi geliyor. Bu durumun suistimal edilmemesi için çalışanın çalışma şartlarının ve ekonomik gelirinin tatmin edici olması gerek. Yoksa türk zihniyeti bunu bayram tatilini birleştirmekte kullanır sadece
ruh sağlığımız için çalışmamamız gerekiyor