Çocukların hayalleri çalındı!
Çocukların hayalleri çalındı!
Bunlar bizim gerçeğimiz. Hiçbir koşulda ve zamanda yadsıyamayız! Çocuklarımıza güzel bir gelecek sunmak artık hayal. Onlar da aileleri gibi bu bataklıkta debeleniyorlar. Artık onlar da bizler gibi yaşam mücadelesi veriyorlar. Parka gitmek, kitap okumak ya da ders çalışmakla meşgul olacaklarına geçim derdimizi paylaşır oldular.
Binlerce insanın kapısına alacaklıların dayandığı gerçeğini değiştirir mi? Değiştirmez! Bunlar bu ülkede yüzleşmemiz ve artık kabul etmemiz gereken durumlar. Algıymış, yalanmış diyerek inkar edemezsiniz!
Yorumlarda buluşalım!
Bende küçükken babam ölsün de bir daha annemi dövemesin beni korkutmasın diye hayal kuruyordum. Yıllar geçti, ayrıldılar, babam başka kadınları dövdü ama hala ölmedi. Neyse ki yıllardır yüzünü bile görmüyorum. Çocuktur anlamaz demeyin onların içi kocaman bir okyanus.
Parasızlık düşmanımın başına bile gelmesin o kadar zor bir şey ben ortaokuldayken biraz sıkışık bir dönem yaşamıştık şimdi üzerinden kaç yol geçti hala üzülürüm
bunun benzerini yaklaşık 15 yıl kadar önce ilkokulda yazmıştım. hayalim ve ihtiyyacım yazıyordu soruda. engel olamamıştım gerçek hayalimi yazmaya. arkadaşlarım araba elbise vs. yazıp çizerken ben elinde çantasıyla işe giden babamı çizdim hem ihtiyacıma hem de hayalime.. her ikisiydi çünkü. sonra kimse görmesin diye kitabı göğsüme bastırıp sessiz sessiz ağladığımı hatırlıyorum. bu duygu mahvediyor insanı. sen berbat bir şey yaşamışsın ve suçsuz günahsız çocuklar aynı şeyi yaşıyor. nasıl kötü bir duygu olduğunu biliyorsun ve elinden bir şey gelmiyor. elden bir şey gelmeyince de ellerine küsüyor insan.