Bu yazın en güzel anlarını yaşadığımız Dünya Kupası Rusya 2018, Fransa'nın şampiyonluğu ile sona erdi. Fransa'nın tarihinde ikinci defa kazandığı bu kupanın göründüğünden daha fazla anlam taşıdığını söylersek hata etmiş olmayız. Gelin şimdi bir kupadan daha fazlası olan bu şampiyonluğun arka planına bir göz atalım.
1998 yılında kendi evlerinde düzenlenen kupayı maviler Brezilya'yı yenerek kazanmıştı. Bu kupa Fransa tarihinde bir ilk olmuştu.
Tarihinde ilk defa final oynayan Hırvatistan'a karşı Fransa etkili oyunuyla formasına ikinci yıldızı takma başarısını gösterdi.
Coşku o kadar büyüktü ki iş günü olmasına rağmen inanılmaz bir kalabalık takımlarını bağrına bastı.
Ulusal başarıların toplum içindeki bağların kuvvetlenmesine ve farklılıkların üstesinden gelinmesinde büyük etkisi olduğu kanıtlanmış durumda.
Ülkedeki farklılıkların ve çeşitliliklerin de yansıdığı bir milli takım bu başarıyı kazanınca, toplumdaki yansıması da daha kapsamlı oluyor.
Ulusal Cephe adayının bu denli yüksek oy almasının sebeblerinden bir tanesi, bazı Fransızların göçmen nüfusla gittikçe çeşitlenen ve farklılıklar içeren ülke nüfusundan hoşnut olmamasıydı.
Bu da özünde global bir güç olan ve gücünü de dünyanın dört bir yanına etki edebilme yeteneğinden alan bir ülkede tehlike çanlarını harekete geçiriyor.
Kadroda bulunan birçok yıldız, göçmen ailelerin çocukları. Bu göçmen aileler, şehirlerin banliyölerinde yaşayan ve ülkedeki bir kesim tarafından sorun olarak görülen topluluklar.
Şampiyonluğun kazanılması ile birlikte hiçbir ayrım yapmadan tüm Fransızlar, takımlarına bağırlarına bastı ve şampiyonluğun tadını çıkardılar.
Dünya Kupası'nın etkisini bu anlamda görmek ve anlamak olayın arka planını da görmemize yardımcı oluyor.
Uluslararası sportif başarılar, ilgili ülkelerdeki spora ilgi ve başarı kazanılan branşın popülerliğine göre kısa süreli olumlu anlamda küçük ekonomik patlamalara sebep oluyor.
Araştırmalara göre insanlar, kazanılan bu çok önemli sportif ulusal başarının ardından daha fazla harcama eğilimi gösteriyorlar. Bu tip ekonomik hareketlenmeler bu yıl gözlendiği gibi, 1998 yılında kazanılan ilk şampiyonluğun ardından da yaşanmıştı.
Ülkesini çok güzel bir ortak paydada toplayabildiğini gören Macron birlik mesajı ile dikkat çekti.
'Bu işe kalbinizi koydunuz ve ülkenizi gururlandırdınız. Sizi ülkenizde bekleyen 66 milyon Fransız var. Siz ülkeniz için bir örnek teşkil ediyorsunuz.'
irkcilik hangi ulkede yok,azinlik olmadigimiz icin daha az hissediyoruz ama Turkiyede avrupada irkciligin yuksek oldugu ulkeler arasindadir.Renk ayrimciligini bunun disinda tutuyorum
Fransa kadrosunun ilk 11'inde 3 futbolcu hariç 1'i portekiz diğerleri afrika kökenli.Kupayı afrika kazandı.Fransa da ırkçılık yüksek seviyede,fransızlar aslında ırkçılığa,etnitisiye karşı olduklarını söyleselerde, gerçekte halk arasında spontane olarak Beyaz Fransızlar ve diğerleri şeklinde bir ayrımcı algılama gelişmiş.Beyaz Fransız halkı kendisini üstün görür.Beyaz Fransızlar arasında kimlik oluşumu“ben gerçek Fransızım ve benim dışımda ötekiler vardır” algılaması ile oldukça ön plana çıkmıştır. Bu konuda toleranslı davrandıklarını ifade etseler de gerçek uygulama böyle değildir.Siyahi veya Arap kökenli bir Fransız vatandaşı ABD’de siyahi vatandaşın bugün sahip olduğu eşitlik kavramına hiçbir zaman sahip olma durumunda değil.Şampiyonlukla çıkan olayları yine de olay çıkartıyorlar, yağmalama yaptılar gibi lanse etmek doğru değil,olaylarda 2 kişi öldü gibi yansıtmak şişirilmiş magazincilik.Ölenlerin biri düşüp boynunu kırdı,diğeri trafik kazası ve yağma mı öfke mi bu da tartışılır
Ya bi siktirin gidin.Türkiyeninde nüfusunun yüzde 20 si göçmen 20den fazla ırk var niye bizden çıkmıyor bırakın bu bahaneleri.