İnsan bazen kendini yalnız hissediyor, bazen de çok uzun bir zamandır kendi kendine yaşadığını fark ediyor. İşte bir insanın gerçekten yalnız olduğunu fark edip derin derin boşluğa düştüğü 15 an. :)
İnsan bazen kendini yalnız hissediyor, bazen de çok uzun bir zamandır kendi kendine yaşadığını fark ediyor. İşte bir insanın gerçekten yalnız olduğunu fark edip derin derin boşluğa düştüğü 15 an. :)
Bazen çevrenizde birçok grup, potansiyel arkadaş vardır lakin hiçbiri ile bir türlü anlaşıp yeterli yakınlığa erişemezsiniz. İşte bu tür zamanlarda bütün gruplardan uzak bir şeklide durup kendi kendimize yettiğimiz zaman lakin onların da orada olduğunu fark etmemiz, insana yalnızlık hissini veren anlardan birisidir.
'Bu yaz harika olacak, bütün Akdeniz'i gezeceğiz abi!' söylemlerinin sonunda yalnız başına tatile, seyahate çıktığınız anlar gerçekten insanı yalnızlık psikolojisine sokan anlardan bir tanesidir. :)
Tamam, insan kendisi için de bir şeyler için çabalar lakin insan bazen de başkası için bir çabaya girişmek istiyor. Yaptığınız hazırlıkları sadece kendiniz için yaptığınızı fark ettiğiniz o an, insanı gerçekten mahvediyor...
Onlarca fotoğrafınızın olduğunu görmenize rağmen bütün fotoğraflarda tek başınıza olduğunuzu fark edince 'ben yalnız bir insanmışım ya' demekten kendinizi alıkoyamıyorsunuz. :)
Garsonun 'Birisini bekleyecek misiniz?' sorusuna 'Yok yok menüyü alayım' dediğiniz ve kafanızı öne eğerek sipariş verdiğiniz an sizi gerçekten yalnız hissettiriyor. :)
Otobüs kalkarken herkesin el sallayacak bir tanıdığının olup sizin kimseye el sallayamamanız ve vedalaşamamanız, insana hem koyuyor hem de yalnız olduğunu fark ettiriyor...
Hani bazı günler vardır, yaprak bile kıpırdamaz deriz ya, işte o günler bizi yerimizden kaldıracak bir mesaj, bir ziyaret, bir telefon bile gelmeyince yalnız kalmanın ne kadar zor olduğunu fark ediyoruz. :)
Sabahtan akşama kadar bilgisayar başında, sosyal medya, oyunlar, diziler ve müzikler arasında mekik dokuyarak geçirmek de özellikle o gece insanın ne kadar yalnız kaldığını fark ettiriyor.
Beklediğiniz bir sinema filmi veya bir tiyatro oyunu olsa dahi alınan her bileti tek kişilik aldığınızı fark edince yalnız kaldığınızı bir başka güzel bir şekilde anlıyorsunuz. Bir alana bir bedavayı da kullanamamak işin ayrı bir kötü tarafı. :)
Nasıl olsa gelen yok giden yok, hem dışarıdan gelecek tıkırtıları da duyabilirsiniz. Ancak yalnız kaldığınızı en çok hissettiğiniz anların başında gelir...
Eve alınan eşyadan tutun da gıdaya kadar, her şeyi tek kişilik almak, yalnızlığın en büyük belirtilerinden biridir.
Camı temizle, süpür, sil... Sabahtan akşama kadar bitmeyen temizliği tek başına yapmak zor olsa da yalnız kalınca yapmaktan başka çareniz kalmıyor. :)
Üst üste günler boyunca dışarıdan yemek söylemeye alışınca ve bu durumu fark etmeyecek duruma gelince, insan bu evde neden sulu yemek pişmiyor diye düşünüyor... :)
Tabi diğer koltuklar sürücü koltuklarına göre daha az kirlenir lakin bu durumda diğer koltukların hemen hemen hiç kirlenmediğini ama sürücü koltuğunun durmadan kirlendiğini fark edince insan bu arabayı boşuna mı aldık diye düşünmüyor değil.. :)
Tek başıma olmayı seviyorum. Canım ne isterse istediğim saatte yiyorum, istediğim saatte uyuyup uyanıyorum. İstediğim filmi izleyebiliyorum. Eve istediğim saatte dönüyorum. Kısacası özgürlük.
Çok takıldım öyle tek başıma . Arada o da lazım. Tek başına gezmek, kendinle baş başa kalmak vs. Fakat burada anlatılan işin kronik boyutu. Yani bazen tek başına olmak örneğin benim tercihimken içerik bunun zorunlu halini ön plana çıkarmış.
#15 temsili ben