Çevrenizde tanıdığınız kişileri, hatta kendinizi sosyalleşmekte bir sıkıntı görmediğiniz ve öz güven sorunları yaşamadığınız için 'dışa dönük' biri olarak tanımlayabilirsiniz. Ancak bazı zamanlarda ve yerlerde bunun tam tersi hissettiğinizi fark edersiniz: O an dış dünyayla iletişimi kesmek, elinizden geldiğince kendi halinizde takılmak istersiniz. Bu iki karakter herkesin içerisinde yatıyor ve yeri geldiğinde rolleri değişiyorlar. Peki hem içine kapanık hem de dışa dönük bir insan olduğunuzu nasıl anlarsınız? Bu davranışlara bakarak... 👇
Birzamanlar dışa dönüktüm güzel arkadaşlarım güzel bi sevdiğim kadın vardı hepsinin gerçekten yanımda olacağını düşündüm ama öyle olmuyomuş 30 yaşına geldim ne sevdiğim kadın benle kaldı nede arkadaşlarım hepsi birer yalandan ibaretmiş bunu anladım o yüzden yıllardır içe dönük yapıdayım ve yalnızken mutluyum isteyen bu kafayı yedi desin içe dönük olmak kötü bişey değildir hayatın bilincinde olmak demektir neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmek demektir tabi bu hayattaki tecrübelere bağlı bişey ama içe dönük insanlar tam eve kapanmış insanlar değildir canımız istedimi dışarı çıkar gezeriz fazla biyere takılmayız kalabalık ortamlar bize uygun değildir nefret ederim sonra eve geri döneriz ve isteyen istediğini desin böyle mutluyuz zaten sosyal olmak kadar berbat bişey yok yalnızlık güzel bişey ya odanda yada evinin balkonunda bahçesinde açarsın müziği açarsın soğuk birayı takılırsın kafana göre karışan yok görüşen yok sadece kendinle ve huzurla berabersin o yüzden içe dönüklük iyidir
Sonuç ?