Beyaz yakalı olmak oldukça tartışmalı bir mesele. Kimileri bu düzenli hayatın hayalini kurarken kimileri bu çalışma düzenini kölelik olarak görüyor. Beyaz yakalılar fiziksel güç yerine daha çok beyin gücüyle çalışırlar, yani işleri düşünmek, planlamak, yazmak ya da yönetmek üzerinedir. Dışarıdan rahat gibi görünse sürekli bilgisayar başında oturmak, yoğun tempoda çalışmak, bitmeyen maillerle uğraşmak ve her zaman “düzgün” görünmek gerektiğinden, fiziksel olarak yorulmasan bile zihinsel olarak çok yıpratıcı olabiliyor.
Paris'te çalışan bir beyaz yakalının bir gününü paylaştığı videoya bir Türk, kendi çalışma gününü paylaşarak karşılık verdi. Ortaya çıkan fark ise düşündürdü.
Bir arkadaşım demişti, "Biz Türkiye'de yaşamıyoruz. Sadece hayatta kalıyoruz." İşte o laf neyse, bu video da o.
Sadece bu video üzerinden bakınca tek gördüğüm şey bakış açısı farkı, paristeki arkadaşı evinden alıp bırakan bir servis yok, galiba daha erken kalkıyor ama kesinlikle daha geç işten çıkıyor ama şikayet etme alışkanlığı yok
Bazen cahillik mutluluk demektir. Gördükçe canım sıkılıyor.