Yeni doğmuş bebeklerin sık sık, aslında hiç de alakası olmayan canlılarla: uzun bacaklı, keskin gagalı kuşlar olan leyleklerle tasvir edildiği herkesçe bilinmektedir. Gagasındaki bir bezle bebek taşıyan leylek imgesi bebeklerle o kadar iç içe geçmiştir ki, bu bağlantının iyi dilek kartlarından, bebek kıyafetlerine ve battaniyelerine kadar birçok yerde izlerini görürüz.
Peki bebekler ve leylekler arasındaki ilişki neye dayanmaktadır? Gelin hep birlikte inceleyelim...👇
Öncelikle efsanelerin ve mitlerin kökenlerinin izini sürmenin fazlasıyla zor olduğunu hatırlatmamızda fayda var.
Özellikle de bu, Avrupa, Amerika, Kuzey Afrika ve Orta Doğu folklorlerinde yer alan ve dünyayı kapsayan mitler olduğunda iş daha da zorlaşır.
Bu nedenle, farklı toplumlarda benzer mitlere rastlamak mümkündür. Bahsi geçen kültürlerin hepsinin kuşların en göze çarpan özelliklerinden ilham aldığı görülür.
'...Yuvalarının büyük olması da bize kendi evlerimizi çağrıştırır ve iyi ebeveynlik davranışları gösterirler' diye açıklıyor 'Birds: Myth, Lore and Legend' ın ortak yazarı Rachel Warren Chadd (Bloomsbury Doğa Tarihi, 2016).
Bu uzun gagalı ebeveynlere dair birçok popüler hikaye antik Yunan'a ve Hera adında intikamcı bir tanrıçanın hikayesine kadar dayanır. Bu hikayeye göre Hera, Gerana adında güzel bir kraliçeyi kıskanır ve onu leyleğe dönüştürür. Kalbi kırık Gerana daha sonra çocuğunu Hera'nın pençelerinden almaya çalışır ve Yunanlar dönüştürülmüş kuş Gerana'yı, gagasından sarkan bir bebekle tasvir ederler.
Warren Chadd, Live Science'a verdiği demeçte, 'Bir türün eski bir efsaneyle ilişkili olduğunu doğrulamak zor olabilir, çünkü örneğin leylekler, turnalar ve balıkçıllar sıklıkla karıştırılır' diyor.
Benzer şekilde, Mısır mitolojisinde leylekler dünyanın doğuşuyla ilişkilendirilir. Ancak tarihsel açıdan bakıldığında, bu efsanevi canlı aslında bir balıkçıldır. Warren Chadd'e göre, 'Hayal gücünü biraz zorlamak onu leyleğe dönüştürebilir'.
'Leyleğin bebeklerle, özellikle de çocukların anne bakımıyla olan bağlantısının, leyleğin pelikanla birleşmesinin sonucu olduğunu düşünüyorum.'
Avrupa orta çağ edebiyatının, 'görkemli beyaz pelikanı' gençliğin yeniden doğuşu ve yükselişi olan Katoliklikle özdeşleştirdiğini söylüyor. Yol boyunca bir yerlerde leylekler bu kuşun yerini almış olabilir. :)
En az 600 yıldan fazla bir süre önce orta çağa kadar izlenebilen Pagan döneminde, çiftlerin yaz gündönümü sırasında evlenmesi yaygındı; çünkü yaz mevsimi doğurganlıkla ilişkilendiriliyordu.
Aynı zamanda leylekler, Avrupa'dan Afrika'ya kadar uzanan bir yolculuk olan yıllık göçlerine başlıyorlardı. Kuşlar daha sonra, bir sonraki baharda, yani tam olarak dokuz ay sonra geri dönüyorlardı.
Böylece leyleklerin yeni hayatın habercisi olduklarını ve insan bebeklerini teslim ettiklerine dair hayali bir fikrin ortaya çıktığını da ekliyor.
Hikaye zamanla farklı boyutlar kazandıkça daha da kompleks hale geliyor tabii. Leylekler, Nors mitolojisinde, aile değerlerini ve saflığı temsil ediyor. (Bunun büyük ölçüde, leyleklerin tek eşli olduğuna dair yanlış bilgiden kaynaklı olduğunu da ekleyelim.)
Hollanda, Almanya ve Doğu Avrupa'da, evlerin çatılarına yuva yapan leyleklerin, haneye şans getirdiği düşünülüyor. Yeni bir bebeğin habercisi olduğu da yaygın inanışlardan.
'Aynı hikayenin 'Sioux' efsanesinde, beyaz leyleğin (Ciconia Ciconia) aksine farklı bir leylek türü olan tahta leylek (Mycteria Americana) ile gerçekleşmesi ilginçtir' diyor.
'Hepsi, leyleklerin (özellikle beyaz leyleklerin) bulunabileceği her yerde farklı insanların davranışlarını gözlemlemelerinden kaynaklanıyor.'
Bu masalda, leylekler, hayali kurulan bebekleri göletlerden ve göllerden çekip çıkararak hak eden ailelere teslim ediyorlardı.
Ancak hikayenin karanlık bir yanı vardı: Kötü huylu çocukları olan aileler, leylekten ceza olarak ölü bir bebek alıyorlardı!
Quinn'in söylediğine göre: masal, çocuklara ahlaki bir ders vermeye çalışıyordu. Aynı zamanda, çocuklar için genellikle öğretici olan ve dini ögeler içeren yeni 'çocukça peri masalları' geleneğini de sürdürüyordu.
Warren Chadd'e göre:
'Yaşamın gerçeklerini açıklamanın bir tabu olduğu Viktoryalılar için, bebek getiren leylek işe yarar bir imgeydi'
Doğumla ilgili görüşler bugün daha tabulaşmış bir halde olabilir, ancak yine de bu zarif kuşu, aile hayatındaki ve farklı kültürlerdeki merkezi rolünü kutlayan leylek efsanesini yaşatmaya devam ediyoruz.
Warren Chadd, 'İnsanlar hikayeleri sever.' düşüncesinde. Haksız da değil; hayvanları insanlaştırma eğilimimiz, bebek doğuran leyleği en kalıcı efsanelerden biri haline getirdi ne de olsa. Genel hatlarıyla kuşların davranışlarına dayanan fakat kökleri insanlığın umutlarına ve korkularına tutunan 'leylek efsanesine'...
Ben 3 kasımda doğdum. Leylek ne gezer :D