Teknolojinin baş döndürücü hızı bizi hep en hızlısına, en şıkına yöneltse de ara sıra bugünlere nerelerden geldiğimizi görmekte yarar var. Bunların en uzun süre tahtta kalanlarından biri ise 1979'da piyasaya sürülen ve yıllarca teknoloji ve müzik severlerin arzu nesnesi haline gelmiş portatif kasetçalar, daha çok bilinen ismiyle walkman. İşte walkman vasıtasıyla müzik keyfine erişen neslin çok iyi bildikleri!
Çünkü şarkılar, eserler elle tutulur gözle görülür şeylerdi. Müzisyenlerin verdiği emekler dev veritabanlarında değil maksimum 2 saatlik band kaydında dinleyiciye ulaştırılırdı. Her şarkının değeri yüksekti.
Paylaşım derken tek bir parmak hareketiyle yapılan değil. Uğruna yol teptiğin, teyp başında saatlerini harcadığın plastik kutuları fiziksel olarak alıp vermek.
Çünkü bir sanatçının şarkılarını dinlerken en çok beğenileni sıralamak, istediğin şarkıyı yüzlerce üst üste dinlemek gibi olaylar yoktur. A1 kodlu şarkıdan B kısmının son şarkısına kadar sevdiğin sanatçının eserlerini sonuna kadar, sindire sindire dinlerdin.
Belki şarj gibi bir derdin yoktu ama kendi enerji kaynağını yanında taşırdın. Pil bitmesin diye sevdiğin şarkıları dinleyebilmek için en özel anı beklerdin.
Yanında taşıyabildiğin şarkı sayısı sınırlı olduğu için veya pil daha uzun süre dayansın diye radyoya dönülürdü. Radyo istasyonlarının radyo istasyonu, DJ'lerin aileden biri gibi olduğu yıllardı.
Belki bu taşınabilir kasetçalarların en büyük sorunuydu. Pilin gücünün azalmasıyla hareketli bir hiphop parçası bir arabesk şarkısına dönüşebilirdi.
Bu eylem ayakla tüp sallamak gibi milletimizin enerji sektörüne yaptığı katkılardan biri olabilir. Bilimsel açıklaması nedir bilemeyiz ama bu yöntemle pillerimizi bizi bir süre idare ederdi.
Bant sarması diye de bilinen olay para biriktirerek aldığınız kasetinizin sonu olabilecek seviyede bir sorundu. Daha sonraları 'anti-rolling' sistemi geliştirilse de bu yaraya pek de derman olamadı.
Kasetiniz orijinalse albüm kitapçıklarını incelemek, oradaki şarkı sözlerini okuyarak şarkılara eşlik etmek en büyük keyiflerden biriydi. Aynı zamanda kasetiniz de toza karşı korunurdu.
Elektronik zımbırtılarımızı tek tıkla 12 taksite böldürmek aslında onları bizim gözümüzde biraz kıymetsizleştirebiliyor. Ancak walkman sahibi kişilere sorduğunuzda bu mucizevi cihaz ya yaz tatillerinde çalışırken biriktirilen parayla alınır veya bol takdirli karnelerimizin ve yeni yaşımızın mükafatı olarak verilirdi.
Yine 'bilen bilir' temalı bir durum. Aldığınız kaseti ilk kez dinleyecek olmanın verdiği heyecan günümüzün teknoloji çılgınlığı ve doygunluğunda çok az şeyle boy ölçebilir.
İçine işleyen şarkı sözünün gelmesini beklemek, replay olayı zahmetli olduğu için o gitar solosunu sonuna kadar hissetmek genç arkadaşlara biraz garip gelebilir.
İnternetin yaygın olmadığı yıllar... Yatakta döne döne telefonla, tabletle, laptoplarla sabaha kadar vakit geçirme şansın yok. Hatta ileride böyle bir şeyin olacağı dahi aklında yok. Bu yüzden tutmayan uykunun en büyük dostuydu o zaman walkmanlerimiz. O hüzünlü şarkıyı yatak altında dinlerken kafasında klip çekenler, ilk aşkını düşünenler çok iyi bilir.
Çocukluk ve ergenlik yıllardım :) Lise yıllarımda gecenin bi yarısına kadar Matrax dinlerdim peff , arada açıyorum eski tadını vermiyor.
İki şarkı arasına sarma fonksiyonu olan teypler çıkmıştı CD çalarlardan az önce. Nasıl sevinmiştim.
bir de kasetlerin bir parçası vardı kırarsan yanlışlıkla üzerine kayıt yapma hatasından kurtuluyordun üzerine yeni bir kayıt için o bölüme bant yapıştırmak yeterliydi