Her yaşta travmatik olaylar yaşanabilirken küçüklük travmaları bireylerde daha derin izler bırakabiliyor. Bu travmalar için bireyler psikoterapi kliniklerinin yolunu tutarken yaralarını da sarmaya çalışıyor. Peki çocukluk travmasına sahip olduğunuzu nasıl anlarsınız? Bir terapiste göre çocukluk travmasına sahip olduğunuzu anlamanın bazı yolları var. Peki o belirtiler hangileri?
Buyrun, beraber öğrenelim👇
Çünkü bu tarz kişiler küçükken birçok kez savunmasız bırakılmışlardır. Bu nedenle de büyüdüklerinde kendilerini savunmaları epey zordur.
Yani anlayacağınız, gelişim döneminde duygusal kişilik bastırılmış ve bu nedenle de içine kapanıklık durumu oluşmuş.
Aşağılık kompleksi kavramının bir tık üstünü düşünebilirsiniz. Bu kişiler sürekli olarak kendisini yetersiz görür ve diğer insanlar birçok yönden kendisinden iyi olduğunu düşünür.
Çünkü yetişme çağında ve çocuklukta bu kişilere kendilerini keşfetmeleri için zaman ve alan tanınmamış. Bu nedenle de duygusal zekaları 'kısmen' gelişmiş olarak düşünülebilir.
Sosyal çevreleri küçüklükten bu yana gelişmemiş olan ve travmaya maruz kalmış bu kişiler, 'kaygılı bağlanma' ile karşı karşıya kalabilirler.
Breh breh ne de nazikmiş bu insanlar kardeşim?? Yok travmalar, yok sendromlar, yok bilmemneler?? Valla babacım çaktımı yıldızları saydırirdı? Hiç de ne travmamız oldu, ne sendromumuz?? Hep elele verdik ekmeğimizin peşindeydik, çok da severim babamı, Allah onun gölgesini bile eksik etmesin üzerimizden..
Hiçbiri yok. Bir evin bir kızıydım baya şımartılmıştım 😂 Tabi eskiden vıcık vıcık bir sevgi şekli yoktu yine de anlardık sevildiğimizi. Bir de en önemlisi 90’larda çocuktuk, doya doya yaşadık. O yıllardan kalan tek travmam kedimizin kaybolmasıydı, bu yüzden belki kaybetmekten deli gibi korkarım.