İnsanlar işsizliğin getirdiği problemlerin maddi olan kısmını az çok anlıyor ama bir de anlatılamayanlar var...
İnsanlar işsizliğin getirdiği problemlerin maddi olan kısmını az çok anlıyor ama bir de anlatılamayanlar var...
Kendini bu yüzden yıpratırsın. Kapı kapı gezmene rağmen, her tarafa haber bırakmana rağmen iş bulamamanın temel sebebi olarak kendini görürsün. Ama sorun sana istihdam yaratamayan sistemdedir.
Artık senden işe girip evin geçimine yardımcı olmanı bekledikleri ortadadır. Ama her gün o işi aramana rağmen bir türlü doğru dürüst bir iş bulamamışsındır.
Herkes eğlenirken; sen, en az parayı harcayarak nasıl hayatımı idame ettiririm diye düşünürsün.
Keşke hep öğrenci kalsaydım da yarım ücret ödeseydim diye düşünürsün. Harcadığın kuruşlar bile çok değerli bir hale gelmeye başlar. Ailenden tekrar para istemek istemezsin.
Ne kolay uykuya dalarsın, ne de kolay kolay uyanırsın. Bazen sadece uykularında mutlu olduğunu hissedersin ama uyumayıp iş aramak zorunda kalırsın.
Varlığınla göze battığını hissedersin. Bazen bu yüzden evin içerisinde görünmez olmayı bile düşlersin.
Kendini 2. sınıf insanmışsın gibi hissetmeye başlarsın. Toplumdan ve ilişkilerden soyutlarsın. Aşk bile, parası ve bir işi olan insanlara göredir. Bu sana şu an için bir beden büyük gelir.
Kafandan o düşünceyi atmak için yaptığın hiçbir şey artık eskisi gibi tat vermemeye başlar. İşsizlik en büyük zevklerini bile neredeyse ele geçirmiştir.
'Kurumsal' firmaların o samimiyetsiz cümlelerinden gına gelmiştir artık. Ne kadar nitelikli biri olsan da tecrüben olmadığı için 2. plana atılırsın.
Hem iş bulamadığın için stres sahibi olur hem de paran olmadığı için çok yakmamaya çalışırsın. Komple bırakmak istesen de bu durumda bırakamazsın.
Girdiğin her sınavdan önce; 'Bu sınav hayatınızı belirleyecek, sonra rahat edeceksiniz.' diyen hocalarını saygıyla anarsın...
Senin doğru düzgün iş aramadığını ima edip dururlar. Kendine anlatamadığın nedenleri onlara açıklamaya çalışırsın.
Bir an önce büyümek ve çalışmak istediğin o günleri tebessümle hatırlarsın. O günlere dönmenin hayalini kurarsın.
'Fırsat eşitliği' denilen şeyin aslında yalnızca bir söylemden ibaret olduğunu, tanıdığı olanların bir yerlere daha kolay geldiklerini bilirsin.
Belki de en zor iş; işsizliktir bu yüzden. Bir an önce iş bulup rahatlamak tek isteğindir...
Herkesin hayalini kurduğu geleceğe kavuşması dileğiyle...
30 yaşını geçtiği halde sosyal hayatı olmamış çoğunlukla siyah rengin hakim cansız bir hayat yaşayanlar ne yapsın
bunları yaşadıktan sonra hala daha iş aramaya uğraşmayın kendi işinizi kurun bi şekilde sağdan soldan borç harç yani risk alın
yani küçük çapta da olsa kendi çapınızda bişeyler yapıp ekmeğinizi kazanın