Ergenliğin sonlarına doğru pek çok genç 'hayatındaki olumsuzluklar için ebeveynleri suçlama' dönemine girer. Bunda elbette yüzeysel bir şekilde okunan psikoloji kitaplarının ve popüler kültürün etkisi büyük. Öz saygın mı düşük? Annen yüzünden! Takıntılı mısın? Baban yüzünden!... Bu liste uzar gider!
Fakat eğri oturup doğru konuşalım... Düşük özgüvenimizi, tamamen küçükken bizi pohpohlamayan ebeveynlere bağlamak, ünlü bir müzisyen olamayışımızın sorumluluğunu çocukken bizi gitar kursuna göndermemelerine yüklemek ne kadar doğru? Ömürlerini çocuklarına adayan bu insanların doğru yaptığı hiçbir şey mi yok?!
Bizce var! İşte kıymetini sonradan anlayacağınız, karakterimize zarardan çok yararı olan, ebeveynlerimizin sıkça uyguladığı 15 yöntem...
Çok güzel bir içerik, teşekkürler. Bir de şımarmamıza izin vermezdi pek bizim ailelerimiz, başkalarına asla saygısızlık yapamazdık. Günümüzdeki anne babalara ve yetiştirdikleri çocuklara tahammül edemiyorum bazen.
Zenginliğin ayıp olduğu zamanların çocuğuyuz olm biz. Zenginlik derken öyle saklanan hanlar hamamlar değil tabii ki. Ama mesela sokaktaki butun çocuklara yetecek kadar muz yoksa evde, eline muz alıp sokağa çıkamazdık karşim. Ekmeğe sarelle sürüp oynamaya gitmek de ne demek!!! En fazla salçaya izin olurdu. Hey gidi. Canım anam canım babam.
o zaman bu " Y " kuşağını kim yetiştrdi? çekirge sürüsü gibi her gördüğünü isteyen kadir kıymet bilmeyen