Henüz iki buçuk yaşında geçirdiği menenjit hastalığı nedeniyle yüzde 98 bedensel engelli olan ve sadece sağ elini kullanabilen 43 yaşındaki Erdal Yalçın, tek parmağıyla kitap yazıyor, yazdığı kitapları kendisi satıyor ve bugünlerde 17'nci kitabını çıkarmaya hazırlanıyor...
Kitaplarında 'umut', 'engellilerin yaşam mücadelesi', 'azim' gibi birçok konuyu kaleme alan Yalçın, engellilerin sesini duyurmaya çalışıyor.
Küçük yaşlarda özel bir okulda okuma yazma öğrenen Yalçın, Erzurum Atatürk Üniversitesi'nde Açıköğretim Fakültesi Bilgi Yönetimi ön lisans programında eğitimine de devam ediyor.
2004 yılında kitap yazmaya başlayan ve 16 kitap kaleme alan Yalçın, üçüncü kitabından sonra sosyal hayatta daha fazla yer alabilmek için kitaplarını kendisi satmaya başlamış.
İki sponsorun desteğiyle kitaplarını bastırdığını aktaran Yalçın, 'Kitap yazmak, duyguları paylaşmak harika bir duygu. Engelinizden utanmayın, evlere kapanmayın. Herkesin yapabileceği mutlaka bir şey vardır' diyor.
Baba Kaya Yalçın ise oğlunun iki yaşındayken menenjit hastalığı geçirdiğini, tedavi için birçok şehir gezdiklerini fakat hastalığının çaresinin bulunamadığını anlatıyor.
Baba Yalçın ayrıca kitabın satılmasının önemli olmadığını, önemli olanın oğlunun yaşaması olduğunu vurguluyor:
'Ben ilk yazmaya başladığı zaman bunun takibinin zor olacağını belirttim. Sponsor olan genç bir kız sayfaları aldı, sağ olsun kitap haline getirdi. Ardından bir basımevi sahibi tüm kitaplarını ücretsiz basacağını söyledi. Ardından daha bir heves ile kitaplarını yazmaya başladı. Yakında 17. kitabı çıkacak.'
Baba Kaya Yalçın sözlerine şöyle devam ediyor:
'Kitabını dizüstü bilgisayarda bir parmağını kullanarak yazıyor. Tüm bu çalışmaları yatarak odasında yapıyor. Oğlum kitaplarını satarken de kendisine müdahil olmamı istemiyor. Yakınında sadece onu izliyorum. Gündelik yaşamda aktif olmak için kitaplarını kendi satıyor. Böylece kendisini daha fazla geliştiriyor. Kitapları fuarlarda, sahaflarda, kermes ve birçok etkinliğe katılarak tanıtıyor. Onunla ölüme giderim. Bir saniye sonra öleceğimi bilsem yine yanında olurum. Bu bir imtihandır, geçebilirsek ne mutlu bize.'
Sevgilsi terk etti diye intahar eden , iş bulamadı diye intahar eden insanlar var. Böyle güçlü insanları görmek mutluluk verici.
aptal aptal kitaplar alacağınıza bu insanlardan alın destek olun yararınız dokunur
" Onunla ölüme giderim. Bir saniye sonra öleceğimi bilsem yine yanında olurum." Babası elleri öpülesi.Sahip olabileceği en kıymetli şeylere sahip,AİLE ve UMUT! Dilerim ki daima böyle pozitif ve mutlu bir insan olur.Azmine hayran kaldım.Bulduğum ilk fırsatta kitaplarını da okuyacağım.