Bilimin insanlığa katkıları sonsuz fakat insanlık üzerinde acımasızca yapılan deneyler de bilimin bir diğer yüzü. Tarih boyunca insan yapısının anlaşılabilmesi için yapılan deneyleri duyunca şok olacaksınız. İşte “Bu kadarı gerçekten yapılmış olabilir mi?” dedirten o korkunç deneyler…
İnsanların otorite sahibi olduklarındaki davranış değişikliklerini görebilmek amacıyla yapılan bu deney, 1971 yılında bir grup öğrencinin katılımıyla gerçekleştirildi. Hapishane ortamında grubun yarısına mahkûm, diğer yarısına ise gardiyan rolü verildi. 1 hafta bile dolmadan gardiyan rolündeki öğrenciler acımasız bir kişiliğe bürünürken, mahkûm rolündeki öğrenciler ise çaresiz bireylere dönüştüler. Bu beklenmeyen sonuçlar nedeniyle deneye vaktinden önce son verildi.
Çocukların beyin kapasitelerinin değiştirilebileceğini savunan Bender farklı deneyler yaptı. Çalıştığı hastanede “Çocukluk Şizofrenisi” adı verdiği uydurma bir hastalık ile 98 tane çocuğu ailelerinden aldı, çalışmalarında kullandı. Bender, çocuklara zehirli ve uyuşturucu maddeler vererek beyin kontrollerini tamamen kaybetmelerini sağlıyordu. Bu sayede beyinleri yeniden programlayabileceğini düşünüyordu.
Otoriteye itaat konusunu araştırmak isteyen Stanley'in bir deney tasarladı. Deneklere karşılarındaki kişi yalan söylediğinde önlerindeki düğmeye basıp şok vermeleri gerektiği söylendi. Fakat şok verilen kişiler aslında birer oyuncuydu ve şok mekanizması gerçek değildi. Denekler karşılarındaki kişilerin çığlıklarını, yalvarmalarını duymalarına rağmen düğmeye basmaya devam etti. İnsanlar otoriteye vicdanlarının karşısında durarak itaat gösterdiler!
Davranışçı kuramın temsilcilerinden Watson, 8 aylık bir bebek ile deney yaptı. Bu deneyde çocuğa beyaz tavşan korkusunu kazandırmak isteyen Watson, çocuk beyaz tavşan ile her karşılaştığında şiddetli bir ses verdi ve Albert ağlamaya başladı. Böylece Albert’in şiddetli ses korkusu, tavşan korkusuna dönüştü. Bu deneyden sonra beyaz ve tüylü her nesneden korkmaya başlayan Albert, bu travmadan mıdır bilinmez, 7 yaşında hayatını kaybetti.
Cinsiyet kimliklerinin doğuştan değil, çevre ile kazanıldığı düşüncesini kanıtlamak üzerine 8 aylıkken penisini kaybeden David Reimer ile bir deney yapıldı. Hormon desteği alan ve operasyonla vajinası olan David’in adı “Brenda” olarak adı değiştirildi. 14 yaşına geldiğinde yaşadığı sıkıntılar nedeniyle gerçekleri öğrenen David, eski kimliğine geri dönmek istedi. Fakat bu deney David’in 38 yaşındaki intiharı ile trajik bir şekilde sonlandı.
Solomon Asch'in “Bireysel yargılarımız grup görüşlerinden etkilenir mi?” sorusunu araştırmak için tasarladığı deneyde odada 5 işbirlikçi ve 1 denek vardı. Uzunluk ölçüsü gibi nesnel sorularda bile deneklerin üçte biri gruba uyum sağlamayı ve bildiklerini görmezden gelmeyi tercih etti.
Standford ve uyum deneyimin neresi acımasız? Standford deneyinde çevreden etkilendikleri için sonlandırdılar. Katılımcıların ve araştırmacıların karakterleri acımasız kalmadı. Uyum deneyi gayet sıradan ve normal bir grup içerisinde de gözlemlenebilen bir deney. Boş yere bu abartılı içeriğe koymuşsunuz güzelim deneyleri.
David reimer deneyinin ayrıntılarını internetten okudum kanım dondu ya. Ne kadar büyük talihsizlik..
kucuk albert beyne su toplanmasi sonucu olmus burda doktorun serefsizliyi kucuk cocuku tedafi etmeden topuklaamasi