Giderek artan kanıtlar, farklı kara deliklerin ve diğer eksantrik varlıklara işaret ediyor. Büyük kara delikler her zaman büyük galaksilerin kalbinde yer almayabilir. Son gözlemler ve bilgisayar simülasyonları, bazılarının cüce galaksilerin merkezlerinde bulunduğunu gösteriyor. Gelin, bunlara birlikte bakalım...
Ve yalnız da değil. Binlerce, milyonlarca ve hatta milyarlarca güneş ağırlığındaki kara delikler neredeyse bilinen tüm büyük galaksilerin merkezinde yer alıyor.
Ancak yaklaşık yirmi yıl öncesinden başlayarak, ilk kara delik bilgisayar simülasyonları tuhaflıklar ortaya çıkarmaya başladı, beklendikleri yerde olmayan büyük kara delikler. O zamanlar pek çok bilim insanı bu uyumsuzlukların tesadüften başka bir şey olmaması gerektiğini düşünerek sonuçları bir an bile düşünmeden reddetti.
Bu astrofizikçilere göre, eğer gözlemler bu olağandışı kara deliklerin yakın evrende var olduğunu gösterirse, bunlar evrenin bebeklik ve ergenlik dönemlerine dair kullanılmamış ipuçları olabilir. New York'taki Queensborough Community College'dan teorik astrofizikçi Jillian Bellovary, 'Tuhaf bir şekilde, bize çok yakın olan şeylere bakarak evrenin süper başlangıcını öğrenebiliriz' diyor.
Gökbilimciler evrenin en küçük galaksilerinde beklenmedik büyüklükte bir dizi kara deliğin izine rastladılar ve şaşırtıcı bir şekilde bu kara deliklerden bazıları galaksilerinin merkezlerinde oturmuyor gibi görünüyor. Daha da ilginci, gökbilimciler galaksilerinin kenarlarında dolaşan ve nadiren de olsa evlerinden galaksiler arası uzaya fırlatılan kara deliklere dair kanıtlar tespit ettiler.
Eğer öyleyse, tüm astrofizikteki en büyük gizemlerden birini, bugün gördüğümüz kozmik Kammapaların nasıl ortaya çıktığını, araştırmak için bir araçtırlar. Tucson'daki Arizona Üniversitesi'nde kozmolog olan Xiaohui Fan, 'Kara deliklerin ne yaptığını anlamadan galaksi evrimini anlayamazsınız,' diyor ve evrenin manzarasını açıklamayı imkansız hale getiriyor.
Ancak bazı araştırmacılar ikna olmuş değil.
Kara deliklerin nasıl bu kadar büyüdüğüne dair mevcut kozmolojik anlayışımız şu şekildedir: Galaksiler kozmik zaman içinde büyüdükçe, çarpıştıkça ve birleştikçe, yeni yıldızlar, gaz ve toz yığınları alırlar. Galaksilerin merkezlerindeki kara delikler, birbirleriyle birleştikçe ve yeni aldıkları malzemeyle beslendikçe büyürler.
Bu senaryoda, cüce galaksiler olarak adlandırılan evrenin en küçük galaksileri muhtemelen geçmişte çok fazla birleşme yaşamamışlardır. Samanyolu'nun kütlesinin trilyonda biri kadar bir kütleye sahip olduklarından, nispeten cılız kara deliklere sahip olmaları ya da hiç olmamaları gerekir.
Bu çalışmalarda, neredeyse ortaya çıkar çıkmaz, en küçük galaksiler bile şaşırtıcı derecede büyük kara deliklere sahip olabiliyordu. Zaman geçtikçe, bu galaksilerden bazıları hiç büyümedi ya da diğerleriyle birleşmedi ve milyarlarca yıllık kozmik evrimden sonra bozulmadan kaldılar.
Var olduklarına dair ilk ipuçları gökbilimci Amy Reines'in tesadüfi bir bulgusuyla ortaya çıktı. On yıldan uzun bir süre önce, Charlottesville'deki Virginia Üniversitesi'nde yüksek lisans yaparken, Dünya'dan 30 milyon ışık yılı uzaklıktaki bir cüce galaksinin teleskop verilerini inceliyordu. Yıldızlarla dolup taşıyordu ve Reines bu sıcak gaz toplarının nasıl doğduğu hakkında daha fazla bilgi edinmeye çalışıyordu.
Verilere daha derinlemesine bakıldığında, aşırı radyo emisyonları ve orta noktadan gelen parlak X-ışınları, bir milyon güneş kütlesine sahip devasa bir kara deliğin işaretlerini ortaya çıkardı.
Volonteri ile işbirliği yapan Bellovary, galaksi oluşumunun yeni simülasyonlarını sundu. Bellovary, çeşitli kütlelere ve geçmişlere sahip galaksilerin oluşumunu anlattı ve sonuçların büyük kütleli kara deliklerin evrene nasıl dağıldığına dair nasıl tahminler yapabileceğini tartıştı.
Aynı toplantıdaki bir oturumda Reines, cüce galaksi Henize 2-10'u ve onun alışılmadık derecede büyük kara deliğini keşfettiğini vurguladı. Birbirinin etrafında dönen ve sonra çarpışan iki kara delik gibi, beklenmedik bilgisayar simülasyonları beklenmedik gerçek dünya gözlemleriyle buluştu.
Bu da kara deliklerin ve galaksilerin birlikte nasıl büyüdüklerine dair pek çok yeni soruyu gündeme getirdi.