Hayat, Jurassic Park'taki kadar kolay olmasa da; bilim adamları nesli tükenmiş hayvanları yeniden hayata döndürebilmek için ciddi bir çaba harcıyor.
Kimi insanlar tarafından yok edilmiş, kimi ise ekosistemin doğal sürecinde yok olmuş bu hayvanları geri getirmek için klonlama yöntemi kullanılıyor.
Klonlama yöntemi, eksiksiz bir DNA gerektirdiği için ilk aklımıza gelen dinozorlar, maalesef tüm çabalara rağmen bu listenin dışında kalıyor.
Yaşayan son Pirene Keçisi olan, Celia adındaki klon, 2000 yılında İspanya'da öldürüldü. 2009 yılında yeni bir Pirene Keçisi klonlanmıştır fakat akciğerinde oluşan bir sorundan dolayı yalnızca birkaç dakika yaşadı.
Efsanevi Tüylü Mamut, bir zamanlar Kuzey Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika topraklarında hüküm sürmüştür. 4.000 yıl öncesine kadar az sayıda olsa da, mamuta rastlanıyordu. Donan kalıntılarında korunmuş DNA'ları sayesinde hayata döndürülmelerine olanak var.
Moa, Yeni Zelanda'da yaşayan, boyu 3,5 metreyi geçen ve uçamayan bir kuştur. Moalar, Maori halkının gelişiyle yaşanan avlanma ve ormanların yok olmasının ardından yok olmuştur.
İrlanda Geyiği, gelmiş geçmiş en büyük geyiklerden biriydi. Adı her ne kadar İrlanda geyiği olsa da, neredeyse 7.700 yıl öncesine kadar Avrupa, Asya ve Afrika'da yaşamıştır.
Uçamayan kuş Dodo, Mauritius Adası'nda yaşıyordu fakat aşırı avlanma ve yumurtalarını yiyen farelerin adaya gelişiyle; 1640'larda nesli tükendi. İnsanlarla karşılaşana kadar onları savunmaya geçirecek hiçbir yırtıcı olmadığı için; Dodo kuşları insanlar için kolay bir hedef olmuştur.
Florida'ya özgü bir kuş olan Siyah Serçe'nin 1987'de nesli tükenmiştir. Sebebi ise; zehirli tarım ilaçları kullanılması ve doğal ortamının yok edilmesidir.
Yastıklarda kullanılan tüyleri için avlanan bu kuş, bir zamanlar Kuzey Atlantik Okyanusu'nun her iki tarafında da yaşıyordu. Sonuncusu, 1844 yılında bir tüccar tarafından öldürüldü.
Amerika'ya özgü tek papağan, Carolina Papağanı şapka süslemelerinde kullanılan renkli tüyleri için avlanıyordu ve sonuncusu 1904 senesinde öldü.
Kılıç Dişli Kaplan olarak da bilinen Smilodon'un soyu, yaklaşık 10.000 yıl önce tükendi. Bunun en önemli sebebi ise insanoğluyla yaşadığı av rekabetiydi. Smilodon'un DNA'sı gerektiği şekilde elde edilemediğinden, maalesef geri döndürülmesinin pek imkanı yok. İnsan, mümkün olsa neler hissederdik diye düşünmeden edemiyor.
Çin Nehir Yunusu, Çin'in Yangtze Nehri'nde yaşayan bir tatlı su yunusuydu. Sonuncusu 2002 yılında ölen bu yunusun kalıntıları için çok fazla araştırma yapılsa da, 2006 tarihli bu çalışmalar başarıyla sonuçlanmadı.
Evcilleştirilmiş büyükbaş hayvanların atası olan, bir zamanlar Avrupa ve Asya'da yaşayan Yaban Öküzü'nün nesli, aşırı avlanma sonucu tükendi. Sonuncusu 1627 senesinde ölmüştür.
Kuzey Amerika'da yaşayan Göçmen Güvercin'in nesli, doğal ortamının tahribatı ve avlanma sonucunda fazlasıyla azaldı. En sonuncusu ise, 1914'te Cincinnati Hayvanat Bahçesi'nde öldü.
Güney Afrika Zebrası olarak da bilinen Quagga, 1870'lerde Hollandalı göçmenler tarafından aşırı avlanarak yok edildi.
Tazmanya Kaplanı, ödül peşindeki avcılar tarafından 1930'larda yok edildi. Avustralya ve Tazmanya'nın yerli halklarının kültüründe büyük önem taşıyan bu hayvan aynı zamanda iki farklı canlının, aynı ortama uyum sağlayarak benzer bir yapı kazandığı konvergent evrimin mükemmel bir örneğiydi. Kurt familyasından olmasa da, onlar gibi görünüyor ve avlanıyordu.
Boyu 8 metreye ulaşan bu Deniz İneği, 1741'de keşfedildi ve Kuzey Pasifik Okyanusu'nda fazlasıyla bulunuyordu. Ne yazık ki; Avrupalı avcıların soyunu tüketmesi 28 yıl bile sürmedi.