Bilim insanları, metalin beklenmedik bir şekilde kendi kendini iyileştirebildiği olağanüstü bir keşfe imza attı. Bu şaşırtıcı sürecin anlaşılabilir ve kontrol edilebilir hale gelmesi durumunda, mühendislik alanında yeni bir çağın kapıları aralanabilir.
Bu süreç tam olarak anlaşılabilir ve kontrol edilebilirse, yepyeni bir mühendislik çağının başlangıcında olabiliriz.
Ardından, vakumda asılı duran 40 nanometre kalınlığındaki bir platin parçasında ultra küçük ölçeklerde kendi kendini iyileştirmeyi gözlemlediler.
Mikroskobik kırılmalara neden olan tekrarlanan stres ve hareket, sonunda makinelerin veya yapıların kırılmasına neden olur. Şaşırtıcı bir şekilde, yaklaşık 40 dakikalık gözlemden sonra, platindeki çatlak tekrar birleşmeye ve farklı bir yönde tekrar başlamadan önce kendini onarmaya başladı.
'Doğruladığımız şey, metallerin, en azından nano ölçekte yorulma hasarı durumunda, kendi kendilerini iyileştirmek için kendi içsel, doğal yeteneklerine sahip olduklarıdır.'
Ancak köprülerden motorlara ve telefonlara kadar her şeyi onarmak için gereken maliyet ve çabayı düşünürseniz, kendi kendini iyileştiren metallerin ne kadar fark yaratabileceğini bilemeyiz.
2013 yılında Texas A&M Üniversitesi malzeme bilimcisi Michael Demkowicz, metallerin içindeki küçük kristal taneciklerin strese tepki olarak sınırlarını değiştirmesiyle bu tür bir nanokrack iyileşmesinin gerçekleşebileceğini öngören bir çalışma üzerinde çalıştı.
Metalin formunu değiştirmesi için genellikle çok fazla ısı gerekir, ancak deney vakumda gerçekleştirildi; aynı sürecin tipik bir ortamda geleneksel metallerde gerçekleşip gerçekleşmeyeceği henüz belli değil.
Tipik olarak ince hava katmanları ya da kirleticiler bu süreci engeller; uzay boşluğu gibi ortamlarda ise saf metaller kelimenin tam anlamıyla yapışacak kadar birbirine yaklaştırılabilir.
Araştırma Nature dergisinde yayımlandı.
aaaa ben