Uzayda yaşam alanları oluşturma fikri, insanlığın uzay keşif ve kolonizasyonuna yönelik ilerlemesini temsil ediyor. David W. Jensen'in asteroidleri uzay habitatına dönüştürme konusundaki detaylı planı, gelecekteki uzay araştırmaları için ilham verici bir başlangıç olabilir.
Buna rağmen, teknolojiler açısından her zaman nispeten uzak göründü, bu nedenle konsept yıllar boyunca çok fazla ilgi görmedi.
Bir asteroidi uzay habitatına dönüştürmek için anlaşılması kolay, nispeten ucuz ve uygulanabilir bir planı detaylandıran 65 sayfalık bir makale yayınladı.
Dr. Jensen tartışmayı üç ana kategoriye ayırıyor: asteroid seçimi, habitat tarzı seçimi ve oraya ulaşmak için görev stratejisi. Her birini sırayla ele alalım.
Bu kısımda göz önünde bulundurulması gerekenler arasında asteroidin neyden yapıldığı, Dünya'ya yakınlığı ve genel boyutu yer alıyor.
Atira. Bu S-tipi asteroidin kendi adıyla anılan bir asteroid sınıfı vardır. Atira yaklaşık 4,8 km çapındadır ve hatta kendi uydusu da vardır - 1 km çapında bir asteroit onun yörüngesinde dolanmaktadır.
Yine de yörüngesi güneş sistemimizin 'Goldilocks bölgesinde' sabittir ve bu da sonunda dönüştürüleceği habitatın iç sıcaklığını dengelemeye yardımcı olacaktır.
Dr. Jensen dört yaygın türü inceledi: 'dambıl', küre, silindir ve torus. En kritik hususlardan biri merkezcil kuvvetin neden olduğu yerçekimi - ya da 'yapay yerçekimi 'dir. Dr. Jensen, uzun süre düşük yerçekimli ortamlarda yaşamanın zararlı etkilerinden bahsediyor ve bunun için yapay bir ikame kullanılması gerektiğini belirtiyor.
Atira zaten hafif bir dönüşe sahip, ancak bir uzay habitatı yaratmanın bir parçası da asteroidin kendisini, bir insanın Dünya'da hissedeceği yerçekimini doğru bir şekilde taklit edebilecek makul bir dönüş hızına kadar döndürmeyi içerecektir.
Sonunda ideal yaşam alanı tipi olarak bir torusta karar kıldı ve ardından toplam istasyon kütlesi, iç duvarın devasa sütunlarla nasıl destekleneceği ve taban alanının nasıl tahsis edileceği ile ilgili hesaplamalara daldı. Hepsi önemli ama bu kadar büyük bir devi tam olarak nasıl inşa edeceğiz?
Raporun üçüncü bölümünde örümcek robotların ve kendini kopyalayabilen bir baz istasyonunun kullanılacağı bir plan detaylandırılıyor. Dünya'dan yalnızca en gelişmiş teknik bileşenlerin gönderilmesinin ve kaya öğütücülerden güneş panellerine kadar diğer her şeyi inşa etmek için asteroitteki malzemelerin kullanılmasının önemini vurguluyor.
Öncelikle toplam ağırlığa bakalım - Dr. Jensen dört örümcek robot, baz istasyonu ve 3000 örümcek robot daha inşa etmeye yetecek kadar gelişmiş elektroniği içeren bir 'tohum' kapsülünü sadece 8,6 metrik ton civarında bir ağırlıkla gönderebileceğinizi öne sürüyor en azından teoride.
Bu NASA'nın Apollo programı için harcamayı planladığı 93 milyar dolardan çok daha az. Ve sonuçta daha önce var olmayan 1 milyar metrekarelik bir alan sağlayan bir uzay yaşam alanı olacaktır. Bu da uzayda arazi inşa etmek için metrekare başına toplam 4.10 dolarlık bir maliyet anlamına geliyor.
Ancak yaşam alanını hava ve suyla doldurmak ve sıcaklığını düzenlemeye başlamak yine de daha uzun sürecektir. Yine de bu, böylesine iddialı bir proje için nispeten kısa bir zaman çizelgesi.
Bu görülmeye değer bir manzara olurdu.