Bembeyaz tüyleriyle göz kamaştıran bir kediyi görünce dönüp bir daha bakmamak elde değil. Hele bir de gözleri cam gibi mavi mi tam “masal kedisi” diyesi geliyor insanın. Ama işin ilginci, bu güzelliğin arkasında pek çok beyaz kedinin duyamadığı gerçeği yatıyor. Mavi gözlü beyaz kedilerde sağırlık oldukça yaygın ve bu durum tamamen genetikle ilgili. Şimdi, gelin birlikte bu kedilerin sırrını çözelim.
Cevap, W geni. Bu gen, kedilere o kar gibi beyaz tüyleri kazandıran baskın bir gen ve aynı zamanda mavi göz rengiyle de doğrudan ilişkili. Ancak bu güzellik paketinin içinde genellikle bir sorun da var o da söylediğimiz üzere işitme kaybı. Genetikçiler, bu genin işitme sisteminde yer alan melanin üreten hücreleri de baskıladığını belirtiyor. Melanin, yalnızca deriye ya da göze renk vermiyor; iç kulaktaki duyusal yapılar için de kritik öneme sahip.
Tam olarak değil ama olasılık çok yüksek. İki gözü de mavi olan beyaz kedilerin sağır doğma ihtimali %60 ila %80 arasında değişiyor. Eğer kedinin yalnızca bir gözü maviyse, bu oran %30-40’a düşüyor ama o da genellikle sadece o mavi gözün olduğu tarafta sağırlıkla sonuçlanıyor.
Yeşil, kehribar ya da kahverengi gözlü beyaz kedilerde ise bu oran %10 ila %20’ye kadar iniyor. Yani göz rengi, tüy renginden bile daha belirleyici bir işaret olabiliyor. Beyaz olmayan kedilerde ise genetik kaynaklı sağırlık neredeyse yok denecek kadar az.
Veterinerler tarafından uygulanan BAER testi, bir kedinin işitme kabiliyetini ölçmenin en güvenilir yolu. Bu test kulak ve beyin arasındaki ses sinyali iletişimini değerlendiriyor ve hem hızlı hem de acısız bir şekilde tamamlanabiliyor.
Genellikle 5 ila 15 dakika süren bu testte, kedilerin çoğuna anestezi bile uygulanmıyor. Özellikle yetiştiriciler, beyaz yavru kedilerde bu testi sık sık kullanarak ileride oluşabilecek sorunları önceden tespit etmeye çalışıyor. Çünkü sağırlık, ne kadar erken fark edilirse o kadar iyi yönetilebiliyor.
Duyamayan bir kediyle yaşamak bazı farklılıklara alışmayı gerektiriyor ama bu onların sağlıksız ya da mutsuz olduğu anlamına gelmiyor. Örneğin bu kediler titreşimlere karşı daha hassas oluyor, bu yüzden onlara yaklaşırken zemin titreşimiyle dikkatlerini çekmek işe yarayabiliyor.
Dış dünyadaki tehlikeleri duyamadıkları için evde ve kapalı alanlarda kalmaları çok daha güvenli. El hareketleri, mimikler ve hatta küçük ışık oyunlarıyla onlara komut verebilmek mümkün. Ayrıca düzenli oyunlar, dokunsal iletişim ve güvenli bir çevre sağlandığında bu kediler son derece mutlu bir yaşam sürebiliyor.
sade kediler değil beyaz kopeklerdede yüksek bu oran