Karadut ağacına ait koyu kızıl meyvelerin bir zamanlar kar gibi bembeyaz olduğunu biliyor muydunuz? O dutların değişen renklerinin hikayesi Pyramus ve Thisbe’nin aşkında saklı…
Karadut ağacına ait koyu kızıl meyvelerin bir zamanlar kar gibi bembeyaz olduğunu biliyor muydunuz? O dutların değişen renklerinin hikayesi Pyramus ve Thisbe’nin aşkında saklı…
Bu iki güzel insan birbirlerini ilk gördükleri anda aşık olurlar, ancak evlenme istekleri aileleri tarafından kabul görmez. Gençler ne kadar çok itirazla karşılaşırsa birbirlerine duydukları aşk da bir o kadar güçlenir.
Aileleri yüzünden görüşmekte zorlanan ikili, bir süre sonra iki evi birleştiren ortak duvarda bir çatlak fark ederler. Çatlak daha önce genç çiftten başkası tarafından görülmemiştir bile.
Gece vakti ise duvardan ayrılıp evlerine dönerler sessizce.
Gece vakti gelince dut ağacının önüne erkenden varan Thisbe, şalına sarınıp sevgilisini beklemeye başlar. O sırada avdan döndüğü belli olan bir dişi aslan susuzluğunu gidermek için pınara yanaşır.
Aslanı görünce korkudan en yakınındaki mağaraya sığınan Thisbe, panikle hareket edip şalını yere düşürür ama geri dönüp almaya da cesaret edemez. Aslan kanlı ağzıyla şalı yoklar ve ormana dönmek için yola koyulur.
Kanlı şalı görür, aslanın ayak izlerini fark eder ve sevgilisinin aslana yem olduğunu düşünüp karalar bağlar Pyramus. Kanlı şalı eline alıp sevgilisini koruyamadığı için gözyaşlarıyla yıkar Thisbe’nin şalını. Sonra kılıcını çeker ve kalbine saplar, tek dileği bir an önce sevdiğine kavuşmaktır.
Thisbe ise her şeyden habersiz, aslandan saklandığı mağaradan çıkıp Pyramus’un yanına gider. Ağaçtaki kızıl renkli dutları gördüğünde bir an yanlış yere geldiğini düşünür ama sonra bunun sevgilisinin kanıyla yıkanmış kendi dut ağaçları olduğunu fark eder.
Son nefesini Thisbe’nin kollarında veren Pyramus’un yanındaki kılıcı ve kendi kanlı şalını görünce Pyramus’un her şeyi yanlış anlayıp canına kıydığını anlar genç kız. Artık onun da bu dünyada nefes alacak takati kalmamıştır ve kılıcı alıp aynı şekilde var gücüyle kalbine batırır.
'Ey bizim kederli ailelerimiz, bu son ortak arzumuza karşı gelmeyin. Aşk ve ölüm bizi birleştirdi, mezarımız da tek olsun. Ve sen ey ağaç, bu kıyımın izlerini sakın kaybetme. Meyvelerin kanımızın anısını hep taşısın…'
Thisbe’nin ailesi, genç kızın son dileğini yerine getirir ve iki aşığın cansız bedeni tek bir mezara konulur. Dut ağacı da bu talihsiz sevgililerin anısına meyvelerini kızıl renkte verir.