Kimilerinin hayatlarında aşka ayıracak zaman yoktur. Kimilerinin ise yeni bir aşk için kalbi kırıktır. Kimileri de yalnız olmayı seçer ve bekarlık sultanlıktır der. Ancak bu yalnızlık canınızı sıkmaya başladıysa doğru yerdesiniz. “Neden hala bekarım?” sorusuna yanıt arayan özellikle 30 yaş üstü insanlar için, işte bazı alışılmadık cevaplar. Hadi buyurun 👇
Çoğu insan kişilerarası ilişkilerde incinmiştir. Zamanla ve acı verici deneyimlerle, hepimiz çeşitli derecelerde savunma mekanizmaları geliştiririz. Bu durum bizi duvarlar örmeye, giderek daha fazla kendimizi korumamıza ve kapalı olmamıza neden olabilir. Yetişkin ilişkilerimizde, çok savunmasız olmaya direnebilir veya insanları çok kolay silebiliriz.
Örneğin, ihmalkar veya soğuk davranan ebeveynler tarafından büyütüldüyseniz, sevgiye karşı güvensizlik duyarak büyüyebilirsiniz. Size “çok fazla” ilgi gösteren insanlardan şüphe duyabilir ve bunun yerine geçmişinizden dinamikleri yeniden yaratan ilişkiler ararsınız.
Savunma mekanizmamıza göre hareket ettiğimizde, ideal olmayan ilişki ortaklarını seçme eğilimindeyiz. Duygusal olarak müsait olmayan bir kişiyi seçerek tatmin edici olmayan bir ilişki kurabiliriz. Bu süreç büyük ölçüde bilinçsiz olduğundan, ilişkinin başarısız sonucu için genellikle ortağımızı suçlarız. Aslında bu kalıbı aradığımızı fark etmeden tekrarlanan reddedilmeler yüzünden mahvolmuş veya incinmiş hissetme eğilimindeyizdir.
Pek çok insan, uzun zamandır kendilerine karşı sahip oldukları eleştirel düşünceleri pekiştiren ve çocukluklarının olumsuz yönlerini tekrar eden ilişkiler aramak için bilinçsiz bir motivasyona sahiptir. Kendimizle ilgili geliştirdiğimiz imajdan ayrılma ve kendimizi daha olumlu bir ışıkta görmeye başlama korkusu potansiyeli olmayan ilişkilere tutunmamıza neden olabilir. Çünkü acı verici olsa da daha rahat ve tanıdık gelen 'olumsuz kendimiz' imajımızı güçlendirirler.
Yakınlığı çevreleyen korkularımız, “bizi çok fazla seven” biri hakkındaki endişeler olarak tezahür edebilir. Bu durum, bir kişiyle birlikte olmamak için anlaşılır bir şekilde mantıksız bir nedendir. Veya diğer kişiyi eleştirel davranarak, hatta kötü davranışlarda bulunarak cezalandırabiliriz. Aslında istediğimizi söylediğimiz sevgi dolu yanıtları almadığımızdan emin olabiliriz. Gerçek şu ki, çoğu insan sadece belirli bir miktarda yakınlığa tahammül edebilir. Başka birinin konfor alanın içeri girmesine izin verme konusunda savunuluruz. Aslında, daha derin bir düzeyde, istediğimizi söylediğimiz sevgiyi o kadar da istemiyoruz.
Kendi savunmamız genellikle bizi daha seçici ve yargılayıcı hale getirir. Bu özellikle, güçlü duygular beslediğimiz biri tarafından aldatıldığımız veya reddedildiğimiz kötü deneyimler yaşadıktan sonra geçerlidir. Birçok kadın, “Dışarıda düzgün erkek yok” veya “Bütün erkekler aynı” gibi düşüncelere sahip olmaya başlar. Erkeklerin ise “Bir kadına güvenemezsin” veya “Kadınlar para yemek için erkeklerle birlikte oluyor” gibi düşünceleri olabilir. Dünyaya eleştirel ya da güvensiz gözlerden bakarken, onlara bir şans bile vermeden bir dizi potansiyel sevgiliden vazgeçme eğilimindeyiz. O kişinin uzun vadede bizi nasıl mutlu edeceğini hiç görmeden o kişi hakkında önyargılı davranırız.
Aslında kendimizi, deneyimlediklerimizden çok daha ödüllendirici bir ilişkinin içinde bulabiliriz. İronik olarak, başlangıçta bizi gerçekten sevebilecek insanlara güvenmeme eğilimindeyiz.
Hepimizin çok şişman, çok çirkin, çok yaşlı ya da çok farklı olduğumuzu söyleyen “eleştirel iç seslere” sahibiz. Bu “sesleri” dinlediğimizde, insanları uzaklaştıran davranışlarda bulunuruz. Öz güven eksikliğimiz yeni birine bir şans vermek için bizi engelleyen en büyük şey. Pek çok insan, potansiyel ortaklarla tanışma ihtimalinin yüksek olduğu durumları takip etmek şöyle dursun, benlikleriyle barışık olmadıkları için evden çıkmakta bile zorluk çekerler. Bazıları göz teması kurmakta zorlanır veya muhabbet açamaz. Birine karşı bir şeyler hissettikleri zaman, öz saygı eksikliğinden dolayı bu aşkın peşinde koşmakta başarısız olabilirler.
Benlik saygısı eksikliği genellikle rekabet etme korkularına yol açar. Özellikle flört söz konusu olduğunda, kendimizi başkalarıyla ilişkilendirmek kolaydır. Sevdiğimiz biriyle tanıştığımızda, “Benden daha iyisini bulabilirdi” diye düşünmek çok kolaydır. Sevdiğimiz kişiyle başka birinin ilgilendiğini gördüğümüzde hemen geri adım atabiliriz. Özellikle yaşlandıkça rekabet etmek konusunda isteksiz olabiliriz ve “Zamanınız geçti, bunun için çok yaşlısınız” gibi kendimize saldırmaya başlarız. Rekabet korkularımız, kendimizi dışarıda bırakmamıza neden olabilir. Aptal gibi görünmekten ya da seçilmemekten korkabiliriz.
Ancak basit gerçek şu ki, flört rekabetçidir. Bir şans alıp istediğimizi elde etmek ve rekabet etmek korkutucudur, ancak bunu yaptığımızda çoğu zaman korkularımızla yüzleşmeye değer olduğunu görürüz. Sonunda daha güçlü bir benlik duygusuna sahip oluyoruz ve gerçekten arzu ettiğimiz partnerle ilişki kurma şansımızı artırıyoruz.
Risk almak veya kendilerini ortaya koymak daha zor gelebilir. Evde oturmak veya güvende kalmak için hissettiğimiz teşvik, çoğu zaman eleştirel iç sesimizden gelir. Bu iç ses, kendi kendini yatıştırıcı sözler sunar: “Şimdi dışarı çıkıp ne yapacaksın. Boşver evde dinlen, sonra çıkarsın.” Bu sesle ilgili sorun, daha sonra 'Ne kadar zavallısın, evde yine yalnızsın. Hayatının geri kalanında yalnız kalacaksın.' gibi düşüncelerle sana yönelmesidir.
Kendimizi “rahatlatmak” için kullandığımız birçok aktivite aslında sonunda kendimizi kötü hissetmemize neden olur. Bunlar hayatta gerçekten istediğimiz şeyin peşinden gitmekten kaçınmamıza neden olur. Rahatlık alanına düşmeye direnmek ve eleştirel iç sesimizin etkisine defalarca meydan okumak önemlidir. Dünyaya açılmak, gülümsemek, göz teması kurmak ve birisini aradığımızı arkadaşlarımıza bildirmek için harekete geçmeli ve çaba göstermeliyiz. Yeni aktiviteler denemeli ve hatta kendimizin yeni kısımlarını ve bizi neyin mutlu ettiğini keşfetmenin bir yolu olarak farklı insanlarla çıkmayı denemeliyiz.
Söz konusu aşk olduğunda, sabit kurallar koymamak veya başkalarının kurallarına katılmamak önemlidir. Geçmişimize dayanan kurallara göre hareket ettiğimizde, sürekli bir hayal kırıklığı yaratan ilişkiler döngüsü yaratabiliriz.
Aşkı aramak kolay bir arayış değildir, ancak bu yolculuğa kendimiz olarak çıkmak her zaman en iyisidir. İstediğimizi elde etmemizi engelleyen içimizdeki kalıplarla savaşmak önemlidir. Kendimizi dünyadan koruyamayız ya da incinmekten kendimizi alıkoyamayız. Hepimizin kusurları var ve bu güvenlik açıkları, özellikle birine yaklaşırken belirginleşir. Bu nedenle, yakınlığa ulaşmak cesur bir savaştır. Hem kendi içimizde hem de ilişkilerimizde her gün savaşmaya değer bir savaştır...
İlişki pişmanlıktır başlamayın. Mis gibi hayatım vardı be! Kendime kastım varmış haberim yokmuş!
Yalnızlık Allah'a mahsustur. Psikolojik sorunlar yaşayan bunlarla boğuşan biri olarak söylüyorum, tüm bu psikolojik sorunların temel sebebi yalnızlıktır. Tabiki önünüze gelenle evlenin demiyorum ama elbette sizi seven, değer veren, birlikte eglenebileceginiz bir insan karşınıza çıkar o zaman kaçırmayın işte.