İster evrimsel açıdan bakalım, ister kültürel açıdan... Dünyadaki en doğal şey evlat sevgisi! Bu yüzden sürekli reklamlarda, filmlerde ve hatta sosyal medyada ebeveynlerle çok sevdikleri çocuklarının ilişkilerine şahit oluyoruz. Özellikle de babalar ve kızlar arasındaki o özel bağa.
Lakin herkes bu kadar şanslı olmuyor işte!
Babalarıyla o muhteşem bağı kuramayanlara gelsin!
'Sen iste yeter ki!' ya da 'dünya bir yana, kızım bir yana' gibi cümleleri duymazlar. Onlar gerçekleşmeyen hayallere, kursakta kalan heveslere alışkın olurlar.
Gençliğe kadar uzun yılları sevilmek için çabalamakla, insanları mutlu etmeye çalışmakla geçer.
Görmeden öğrenilemeyeceği için, duygularını dile getirmekte zorluk çekerler. Çünkü onlar sevgi sözcükleriyle büyümemişlerdir. Bünye alışık değil bir kere!
Çünkü hiçbir şey önlerine sırf sevildikleri için altın tepside sunulmamıştır!
Akıllı olmak ve hatalardan kaçınmak onlar için bir refleks haline gelmiştir.
Hesap vermek, sorgulanmak, kısıtlanmak onlara göre değildir!
'İyi anladık, çok seviyorsunuz, gidin uzakta sevin birbirinizi!' diye çemkirmek isterler.
Sonsuza dek orada kalacağını kabullendikleri bu yarayı pek deşmezler. Deşmeyi de sevmezler.
Ben etrafımda hiç düzgün bir baba görmedim valla herkesin babası sorunlu. Zaten genelde babası kötü olanın kızı iyi oluyor. Ama erkek çocuklar için pek öyle değil. Aman o değil de annelere bişey olmasın ❤
keşke babasız kızların ve babası sevmeyen kızların sahip olduğu özellikler yazsaydın çünkü çocuğu olan her erkek baba olamıyo maalesef
Babalar öyle filmlerdeki gibi olmuyor hiçbir zaman. Babalarının ihmalleri, sevgisizliği hatta belki tacizleri, tecavüzleri yüzünden hayatları b..a dönmüş insanlar var. Böyle bir babam da olabilirdi. Hiç olmaması çok daha iyi. Beterin beteri var. Hâlimize şükredelim arkadaşlar. Anneniz, kardeşiniz yada ailenizden herhangi biri varsa yanınızda ve seviyorlarsa sizi zaten hiçbir şey kaybetmemişsinizdir.