Bazen koca filmde tek bir sahnede söylenen cümle, izleyiciye çok şey anlatıyor ve hissettirebiliyor. Karakterlerin monologları bazen hayata dair bazen de filmin kendisine dair bizlere açıklama sunuyor. Eğer film akademisi, yapımlara 'En İyi Monolog' ödülü verseydi, rakiplerine şans tanımadan ödülü kapacak olan o monologları derledik! 👇
Sana bir sürü kötü şey söyledim. Kalbim kırıktı, kalbim daima kırık kalacak ve senin kalbinin de kırık olduğunu biliyorum. Sana söylediğim şeyler için cehennemde yanmalıyım. Seni seviyorum. Belki de bunu söylememem gerekirdi.
Hayatını nasıl yaşayacağın sadece seni ilgilendirir. Fakat unutma, yüreklerimiz ve bedenlerimiz bize sadece bir kez için verilmiştir. Çoğumuz ister istemez, sanki yaşanacak iki hayatımız varmış, birisi taslak, öteki mükemmel versiyonmuş ve ikisinin arasında bir sürü versiyonlar varmış gibi yaşarız. Ama sadece bir tane vardır, sen bunu anlayamadan yüreğin yıpranır ve vücuduna gelince, ona bakacak pek kimsenin kalmayacağı, yaklaşmak isteğinin hiç olmadığı bir noktaya varırsın.
Nefret ediyorum benimle konuşma tarzından. Saç tıraşından nefret ediyorum. Nefret ediyorum arabamı sürmenden. Gözlerini bana dikmenden nefret ediyorum. Nefret ediyorum o asker çizmelerinden. Aklımdakileri okumandan nefret ediyorum.
Sana olan nefretim beni hasta ediyor. O kadar ki, hatta şair yapıyor. Nefret ediyorum hep haklı olmandan. Yalanlarından nefret ediyorum. Beni güldürdüğünde, nefret ediyorum. Daha da kötüsü, ağlattığında, nefret ediyorum etrafımda olmamandan. Aramamandan nefret ediyorum. Ama en çok da biraz olsun, senden nefret edemememden nefret ediyorum.
Ben bir şair değilim. Ben sadece bir kadınım. Ve bir kadın olarak para kazanmalıyım ama kendimi ve ailemi geçindirecek kadar değil. Kendi paramı kazansaydım bile, ki kazanmıyorum, evlendiğim dakika hepsi kocama ait olurdu. Eğer çocuklarımız olsaydı, onlar da ona ait olurdu, bana değil. Kocamın malı olurlardı. O yüzden bana orada oturup evliliğin ekonomik bir iş teklifi olmadığını söyleme.
Hiçbir şey bitmedi, hiçbir şey! Öyle bitiremezsiniz! Bu benim savaşım değildi, siz istediniz, ben değil... Kazanmak için gerekeni yaptım, ama birileri yenmemize izin vermedi. Sonra geri dönüyorum, hava alanında beni protesto eden ve tüküren aptallar görüyorum. Bana 'bebek katili' dediler, onlar kim ki beni protesto ediyorlar! Benim yaşadıklarımı yaşayıp görmedikleri sürece neden bağırdıklarından bile anlamayacaklar... Bir gün kasabadaydık. Vietnamlı çocuğun elinde bir ayakkabıcı kutusu vardı. Ayakkabılarımızı boyamak için yalvardı, ısrar etti, ama ben ise hayır dedim. Danford kabul etti ve oturdu. Meğer kutuya bomba koymuşlar, patladığında bütün vücudu paramparça oldu; paramparça halde yatıyordu. Bağırmaya devam ediyordu ve parçaları üzerime yapışmıştı. onu çekmeye çalıştım ama tutamıyordum bile, arkadaşımın parçaları üzerimdeydi. Her şeyi denedim, onları birleştirmeye çalıştım, işe yaramadı, kimse yardım etmedi. Zavallı 'Eve gitmek istiyorum, eve gitmek istiyorum Johnny!' diye bağırıyordu; 'Eve gidip arabamı kullanmak istiyorum!'. 'Bacaklarını bulamıyorum' dedim, bacaklarını bulamıyordum!
Biliyor musun Malcolm, bir insanın seni sevdiğini, hep yanında olduğunu anlayınca bir daha onu düşünmüyorsun. Ancak birini kaybetmek üzereysen ona dikkat ediyorsun.
Nick'in sevdiği kız aslında ben değildim. 'Havalı Kız' dı. Erkekler kızlara iltifat etmek için hep bu lafı kullanır. 'Havalı bir kız.' Havalı Kız seksidir. Havalı Kız her yola gelir. Havalı Kız eğlencelidir. Havalı Kız erkeğine hiç kızmaz. Boynu bükük hâlde hep gülümser, hep sevecendir. Kocası neyi severse, o da onu sever. Bir bakmışsın, kadın da tuhaf müzikler dinler ve fetiş manga sever. Nick Dunne'la tanıştığımda Havalı Kız istediğini biliyordum. İtiraf etmeliyim ki, onun için bunu denemeye hazırdım. Özel bölgeme ağda yaptım. Kutu bira içip Adam Sandler filmleri seyrettim. Soğuk pizza yedim, 34 beden kaldım. Anı yaşadım. Her yola geldim işte. Bazı şeylerden keyif almadım değil. Nick sahip olduğumu bilmediğim şeyler kattı bana. Hoppalık, espri anlayışı, rahatlık. Ben de onu daha akıllı yaptım. Daha kurnaz. Benim seviyeme çıkması için ona ilham verdim. Hayallerimin erkeğini kendim yarattım.
Ne zaman ilerleme kaydetme şansımız olsa bitiş çizgisini ileri alıyorlar.
Ölü insanlar görüyorum. Onlar birbirlerini görmüyor. Sadece görmek istedikleri şeyi görüyorlar. Ölü olduklarını bilmiyorlar.
Adil olmak hatadır, hata adil olmaktır.
Benim zıddım daha iyi bir erkek bulduğunu sanıp birkaç sene içinde ona da isyan edeceksin çünkü kendini ifade etmen gerekiyor ama istediğin bu değil. Sadece ifade edememekten yakınmak istiyorsun!
Peki ama yaşam dediğimiz şey bu kadar boş ve anlamsızsa, sonlu hayatımız koca evrenin içinde bir noktadan daha az yer kaplıyorsa ve tüm çabalarımızın varacağı yer hiçlikse ne yapmalıyız?
Yine de bütün umudunuzu yitirmeyin. Yarının ne getireceği bilinmez. Güneşin doğusu genelde bir şeyler nasihat eder.
Kafanıza ayakkabı giyer misiniz? Tabii ki giymezsiniz. Ayakkabı kafa için değildir. Ayakkabı, ayak içindir. Şapka kafa içindir. Ben şapkayım, siz ayakkabı. Ben kafa için varım, siz ayaklar için. Her şey yerli yerindedir. Tüm yolcular kendi bölümlerindedir. Ta en başından beri ben ön taraftayım, siz arka taraftasınız. Ne zaman bir ayakkabı kafaya çıkarsa kutsal sınır geçilmiş olur. Yerinizi bilin. Yerinizde kalın. Ayakkabı olun!
Benim adım Máximo Décimo Meridio, Kuzey orduları komutanı, orta lejyonların generali, gerçek imparatorun sadık hizmetkarı, öldürülen bir oğlun babası, öldürülen bir kadının kocası Marcus Aurelius ve intikamımı bu hayatta alacağım. Ya da sonraki hayatta.