Tarihçilerin birçoğu Amerika Birleşik Devletleri'ndeki vatandaşlık hakları hareketinin başlangıç tarihini 1 Aralık 1955 olarak kabul eder. O gün, ırkçılığın en yoğun yaşandığı Alabama, Montgomery'de kimsenin tanımadığı sıradan zenci bir kadın terzi, otobüste oturduğu yeri kendisine vermesini isteyen beyaz bir yolcuya 'Hayır!' der. Ve bu hareketiyle farkında olmadan kendisinden çok daha büyük bir şeye ön ayak olur. Özgürlüğe...
İşte Rosa Parks'ın yerinden kalkmayı reddedişiyle birlikte özgürlük yolundaki ilk mücadelenin fitili ateşlenmiş oldu. Bu cesur yürekli kadın, yerini vermeyi reddettiği için aslında yasalara karşı geliyordu. Bu yüzden tutuklandı ve para cezasına çarptırıldı. Ama tek başına başlattığı bu ilk devrim, Amerika'daki yasal ayrımcılığı sona erdirecek hareketin ilk adımı oldu. Rosa Parks, mücadele etmek isteyen ama kendinde bu gücü bulamayan pek çok kişiye cesaret aşıladı.
Okulun 'kişinin kendi öz değerini bilmesi' mantalitesi üzerine kurulu felsefesi, annesinin Rosa'ya aşıladıkları ile örtüşmekteydi. Ancak o dönemlerin, Rosa Parks ve onun gibiler için pek de parlak geçtiği söylenemez. Rosa Parks, kendisiyle yapılan bir röportajda durumlarını şöyle anlatıyor:
'O tarihlerde hiçbir vatandaşlık hakkımız yoktu. Ku Klux Klan'ın sokaklarda yürüdüğünü, birilerini linç ettiklerini duyuyorduk. Bizim evimizi de ateşe verebileceklerinden korkarak uyumaya çalıştığımı hatırlıyorum.'
Seslerini yeterince duyuramamanın verdiği çaresizlik, sıklıkla karşılaşılan dayak, köle gibi çalıştırma ve tecavüz olayları günden güne bu çifti yiyip bitiriyordu. Yaptıkları yeterli değildi ve daha çok güç sahibi olup ikinci sınıf insan muamelesi görmek istemediklerini herkese duyurmaları gerekiyordu.
Rosa'ya otobüsteki davranışı sergilediği sırada korkup korkmadığı sorulduğunda ve hayatı boyunca korkuyla burun buruna olan kadın, 'Özel bir korkum yoktu. Yalnız olmadığımı bilmek rahatlatıcıydı.' diye cevap veriyor. Yaşanan bu olay, Montgomery Geliştirme Derneği'nin kurulmasına vesile oluyor. Derneğin öncüsü olma görevini o dönemlerde henüz genç bir papaz olan Martin Luther King Jr. üstleniyor.
Rosa Parks'ın davasının görüldüğü Yüksek Mahkeme tarafından Montgomery Kent Yasası iptal edildi ve kamu taşımacılığında ırksal ayrımcılık yapılması yasadışı ilan edildi. Artık kimse kimseyi ten rengi yüzünden yerinden edemeyecekti.
Uygulanan bu programın adı 'Özgürlüğe Giden Yollar' idi. Ayrıca Rosa Parks onuruna, Güney Hristiyan Liderlik Konseyi adında bir kuruluş tarafından her yıl onun adına verilecek bir 'Rosa Parks Özgürlük Ödülü' kategorisi oluşturuldu.
'Yaşama iyimserlik ve umutla bakmak için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum ve daha iyi günlerin geleceğini umuyorum. Ancak kesin mutluluk diye bir şey olduğundan da şüpheliyim. Hala ırkçılık yapılıyor olması bana acı veriyor. Sanırım, mutlu olduğunuzu söylediğinizde her şeye sahip olmanız ve dilediğiniz başka bir şey olmaması gerekiyor. Ben henüz o noktaya varamadım.'
Bu olaydan çıkarılması gereken ders her zaman umut vardır zorluklar ne olursa olsun karşına çıkmak boynumuzun borcudur insan bir kere ölür önemli olan bir değer uğrunda feda olmaktır.Bizimde millet olarak topyekûn şuan biraya gelip malum zihniyete ve kişilere karşı gelip ülkemizi kurtarmaktır.
lanet olası beyazlar.