Gezi’den bu yana belleğimize kollektif yaşam diye bir kavram yerleşti. 2013 Haziran günlerine selam olsun, iyi ki de yerleşti.
Yerleşti de hayatımıza Yel değirmeni Dayanışması’nı, Don Kişot İşgal Evi’ni, Bakırköy Halk Meclisi’ni ve daha nicelerini kattı.
Bu çalkantılı günlerde bizi başka bir dünyanın mümkün olduğuna inandıran güzel bir haber vereceğim size. Gezi ruhunun hayatımıza kazandırdığı bir oluşum daha var: Komşu Kafe Kollektifi.
“Patronsuz, işçisiz, hiyerarşisiz hayat mümkün” diyen yeni bir avuç insan, daha önce Tarlabaşı’nda açılan Göçmen Dayanışma Mutfağı’nı örnek alarak oluşturmuş Komşu Kafe Kollektifi’ni.
Burada patron yok, işçi yok, katılımcılar var. Kafeye gelenler mutfağa giriyor, yemeğini, içeceğini hazırlıyor, dileyen hiçbir şeye karışmadan kenara çekilip kitabını okuyor. Fiyat sistemi ise daha enteresan, burada fiyatları işletme değil kafeye gelenler belirliyor. Az verdin, çok verdin gibi durumlar yok. Paran yoksa gidiyorsun, olduğunda gelip gönlünden ne koparsa ödüyorsun. Yani aslında bir nevi komşunun evinde takılır gibi davranıyorsun.
Komşu Kafe Kollektifi Kadıköy, Rasimpaşa’da. İlk fırsatta uğrayın derim. Foursquare için tık tık.