Son dönemlerde duyduğunuz dolandırıcılık hikayelerini unutun. Yaşı yetenler bu olayı belki hatırlayıp şimdikilere hayret edecek, yetmeyenler ise öğrendiklerinde bir o kadar şaşıracak. Başbakanı dolandıran Selçuk Parsadan'ın inanılmaz hikayesine buyurun...
'Benim dolandırdığım insanlar dolandırıcıydı aslında. Yani bana yaklaşma sebepleri beni dolandırmaktı. On tane bilezikle geliyorum adamın önüne akşam vakti. Kuyumcunun kapısındayız. Dükkan kapalı. Karımın hastalığını anlatıyorum, acilen bilezikleri bozdurmam gerektiğini, o an nöbetçi eczaneye gidip hastaneden istedikleri ilaçları almamın şart olduğunu söylüyorum falan. Hakiki olsalar bileziklerin fiyatı bin lira. Diyorum ki 300 liraya ihtiyacım var. Paranın gerisi umurumda değil, yeter ki karım ameliyat masasında kalmasın... '
Adam sabah kuyumcuya gidip bilezikleri bin liraya bozdurabileceğini ve birkaç saat içinde havadan 700 lira kazanacağını düşünüyor.
O arada benim ayakçım da ortaya çıkıyor ve o almak istiyor bilezikleri. Telaşlanıyor adam kazanç imkânı kaybolacak diye. 300 lirayı verip alıyor bilezikleri, ben de kayboluyorum ortalıktan. Adam ertesi sabah kuyumcuya gidip de bileziklerin sahte olduğunu öğrenince, dolandırıldım, diye karakola gidiyor. Ben aranıyorum. Demiyorlar ki ona, be adam bin liralık bileziği 300 liraya almayı düşünürken aklında ne vardı, diye. Gayet açık ki, beni dolandırmayı planlamıştı. Ben hayatım boyunca beni dolandırmaya kalkışmamış tek bir kişiyi dolandırmadım.'
Aslında onun hikayesi biraz da babası tarafından yazılmış. Kadıköy Merkez Emniyet Memuru olan baba Sebahattin Parsadan, aynı zamanda dönemin Başbakanı Adnan Menderes’in hem sevdiği bir isim hem de ve Menderes’in gönüllü yakın korumasıydı. Ama iddiaya göre yakın korumadan çok, Menderes'in aşk hayatını organize eden ve masrafları örtülü ödenekten karşılayan gölge bir isimdi.
''İlk telefonlarımdan biri Demirel'edir. Paşa olarak açtım. Galiba Atatürk tablosu sattım ya da bir devlet bileti... İlk on konuşmamdan biriydi. Babamın tavsiyesi ile Başbakan Demirel'i aradım ve kaptım parayı''
TBMM Soruşturma Komisyonu, Tansu Çiller’i “örtülü ödenekten usülsüzce harcama yaptığı” gerekçesiyle suçlu buluyor. Ancak 29 Haziran 2000 tarihli oturumda oy çokluğu sağlanamadığı için Tansu Çiller aklanıyor ve konu Çiller cephesi tarafından kapanıyor.
hirsizin malini hırsız yer.