Cumhuriyet Gazetesi Yazarı Barış Pehlivan’ın köşe yazısında anlattıkları okuyanların adeta kanını dondurdu…
İddiaya göre; geçtiğimiz yıl Ankara’da tecavüze uğrayan 17 yaşındaki E. M. adlı kız çocuğu, Adli Tıp kıyafetlerinde tecavüzcüsüne ait DNA örnekleri bulmasına rağmen, olaydan 1 yıl sonra yazılan iddianamede 'Mağdurun olaydan hemen sonra değil de 10 gün sonra şikayette bulunmasını” gerekçe olarak gösterilerek “Rızası var” deniyordu…
İşte Barış Pehlivan’ın kaleminden olayın detayları…
“Cinsel ilişkinin zorla olduğuna dair yeterli, somut ve inandırıcı delil elde edilemediği ve mağdurun şüpheli ile rızasıyla cinsel ilişkiye girdiğinin kabul edilmesi gerektiği, bu şekilde şüphelinin mağdurla rızası ile cinsel ilişkiye girmek suretiyle reşit olmayanla cinsel ilişki suçunu işlediğine dair hakkında kamu davası açmaya yeter delil ve şüphe bulunduğu anlaşıldı.”
“Bakınız, tecavüzcüsüyle yıllarca aynı evde yaşayanlar var. Babasından gördüğü istismara rağmen, onun çocuğunu doğuran insanlar var. Sanki böyle bir ülkede yaşamıyormuşuz gibi, bir çocuğun şikâyet için 10 gün beklemiş olması ve habersiz olan ailesiyle birlikte şüphelinin yanına gitmek zorunda kalması ‘rıza göstergesine’ sokulmaya çalışılıyor. Bu kabul edilebilir mi? Bir çocuğun çektiği ıstırabı, bir şekilde rıza kavramına sokmak için ‘reşit olmayanla cinsel ilişki’ olarak adlandıramayız. Çocuk hiçbir zaman buna rıza göstermedi ve rızası olmadığını her alanda söyledi. Değişen savcıları, dosyaya girip çıkanları, sizin yazdıklarınızı, en son yargı skandalını düşünün... Bu çocuk hangi şartlarda bu ülkenin hukuk sistemine güvenebilsin? Bir kız çocuğunun yaşama hakkı yok mu bu ülkede? Bu çok acı ve bu iddianame bunun ilanı. Belli yerlerde tanıdıklarınız varsa ve birazcık güçlüyseniz, istediğiniz gibi oynayabiliyorsunuz. DNA raporu bile aylar sonra alınabildi bu dosyada. ‘DNA bu şüphelinin DNA’sıdır’ denilmesine rağmen, 18 yaşından küçük bir çocuk karşınızda olmasına rağmen, biz bunu istismar olarak kabul ettiremiyoruz! Neden? Neymiş, 10 gün beklemiş! Aylarca bekleyenler var korkularından... O çocuk halen korkuyor. Bu mu adalet? Bu mu bizim insana, kadına, çocuğa verdiğimiz güvence? Bu mu hukuk sistemi?”
Bu olayların gerçek rakamlarını duysak dudağımız uçuklar, ah ne kötü,ne korkunç deyip bir iki acıklı cümle kurup arkamızı döndüğümüz için günden güne artan insanlık dışı bir olay. Birçoğu sümenaltı edilip böyle iğrenç şekilde üstü kapanıyor, suçlular cezasını çekmiyor. Böyle birşeye girişmek için kansız, şerefsiz ve tam bı oc olmak gerekiyor. Bu suçun cezası kesinlikle idam olmalı.
Hukukun üstünlüğü diye bir şey yoktur. bu sadece bir aldatma.. Üstünlerin hukuku var.. Ve toplumun tercihi bu olduğu için, biz bu adalet sistemine layığız.. Çok kınanan Avrupa'da bunu yapsanız sizi insan içine çıkarmazlar.
umarım sizin de bi gün 'rızanız' olur!