Bu gece baktım salondan tıkırtılar geliyor telaşla içeri daldım
Ne göreyim bir koltukta kalbim bir koltukta beynim oturmuş tartışıyorlar
Bende iliştim kanepenin ucuna, merakla dinlemeye başladım
Bu gece baktım salondan tıkırtılar geliyor telaşla içeri daldım
Ne göreyim bir koltukta kalbim bir koltukta beynim oturmuş tartışıyorlar
Bende iliştim kanepenin ucuna, merakla dinlemeye başladım
Kalbim ise “sen ne karışıyorsun işime; git önce kendi sorunlarını çöz” diyordu
Beynim “cesaretin yok değil mi? Korkuyorsun acı çekmekten”
Kalbim sert çıkıştı “ne münasebet korksaydık sevmezdik” dedi
Ben bir ona bakıyorum bir ona; amma kavga ediyorlar
Nasıl mücadele anlatamam; benimse kolumu kaldıracak halim yokken
Beynim noktayı koydu “kalıyorsan o halde sesini çıkartmadan katlanacaksın her derde;
Yoksa çekemem senin yürek sıkışmanı ıstırabını”
Kalbim “sanki gitsem yürek sıkışmayacak, kalsam dert gitsem dert keşke atmasa bu kalp”
Sonra ikisi çare arar gibi dönüp bana baktılar
Hemen yüzümü çevirdim uyuyormuş gibi numara yaptım
Ben hangi biriyle baş ederim
Kapadım gözümü kıvrıldım kanepeye…
Haklıydılar ne de olsa, onca keşmekeşin içinden nasıl çıkılırdı
Arapsaçına dönmüş işler, içinden çıkılmaz bir hal almış
Hangi yöne dönsen sıkışmış duygular
Cüzdanda kalmamış metelik, aşkın pençesine düşmüş sen
Seçeceksin refahı servet mi yoksa aşkı yaren mi?
Yahut boş verip akışa sürüklenerek ya herro ya merro…
Keskin çizgiler çiziyor kader yine
Seçimler gerekiyor hayatın en önemli sahnesinde
Sende başroldesin; buyurun bakalım
Çıkmak zor kalmak zor
Yolun sonunda ışık görünse iki yoldan birini seçeceksin
Nafile her yer karanlık her yer girdap
Düşünür dermiş ki aklın ile gönlün arasında kaldığında yüreğini seç
Akıl hataya düşse kalp yanılmazmış…
Gir yine risklere değmez mi büyük aşklara
Sığ bir suda yüzmektense okyanusta boğul ey ben
Baharı yaşarsın kışa Allah Kerim…
Bu hayatta insan hayalleri ve yapamadıkları arasında sıkışıp kalıyor. Şartlar ve olanakların elverişli olmadığı düzenlerde hapsoluyor. Çoğu zaman suç kadere yükleniyor. Gelenek ve aile ortamları kişinin seçimleri üzerinde egemenlik sağlayınca başka bir seçimde kalmıyor açıkçası. Doğrudur; coğrafya bir kaderdir hatta insan doğarken ailesini seçme hakkına sahip değildir. Peki, neden bu durum başka yerleşkelerde farklıdır hiç düşündük mü acaba? Çoğu gelişmiş toplumlarda çocukluktan başlayan eğitim sürecinde programlanmış birey değil anne-baba ve okul işbirliği ile muhakeme yeteneği oluşmuş, kendini keşfetmiş insan yetişiyor. Tıpkı yeni aldığınız telefon, tablet ve benzeri teknoloji aletlerine hangi uygulamayı yüklersek o alanda işimize yarar hale geliyor, gereksiz uygulamalar ise yer işgal ettiğinde sistem kullanılamaz hale geliyor ve çöküyor. Düşünün ki insan beynini meşgul eden faydasız tüm bilgiler bu kapsamda kişileri olumsuz etkiliyor. O halde neden; mahalle kültürü, toplum dayatması, aile baskısı olmadan çocuklar yetiştirmiyoruz. Kimlik arayışında yolunu bulan özgüvenli bireyler milletlerin temel yapı taşlarını oluşturmaz mı? Söylemlere maruz bırakılmamış, özüne müdahale edilmemiş, doğru bilgilerle donatılmış genç beyinler, hayatın zorluklarında daha sağlıklı kararlar alacaktır. İkilemlerden rahatça sıyrılırken cesaretle yeni ufuklara doğru yol alacaktır.