Fatih Sultan Mehmed, şüphesiz ki en fazla tanınan padişahtır. Peki tarihte kendine böylesine sağlam bir yer edinmiş olan, bu hükümdarın oğlu II. Bayezid'i ne kadar tanıyoruz?
Fatih Sultan Mehmed, şüphesiz ki en fazla tanınan padişahtır. Peki tarihte kendine böylesine sağlam bir yer edinmiş olan, bu hükümdarın oğlu II. Bayezid'i ne kadar tanıyoruz?
Sultan II. Bayezid'ın batı tasviri bir portresi.
Genç şehzade buradaki görevi sırasında, çevresindeki birtakım kişilerin etkisiyle fazlaca eğlenceye, yeyip içmeye ve afyona merak sardı. Babası bu duruma çok kızdıysa da Bayezid bu çeşitli uyuşturucuları ''zayıflamak'' için kullandığını söyleyerek birçok özür ile kendini babasına affettirdi. Aynı zamanda 1471'deki Otlukbeli Savaşı sırasında babasının ordularına verdiği başarılı destekle kendini kanıtladı.
Osmanlı'da hükümdarların ölümü, yenisi tahta geçene kadar gizlenmeye çalışılırdı. Fakat II. Mehmed'in ölüm haberi gizlenemedi, başkentte Şehzade Cem ve Bayezid taraftarları arasında tam bir cepheleşme ve çatışma başladı. İki şehzadeye de haber gönderilmişti, kim önce ulaşıp tahtı alırsa o padişah olacaktı.
Aynı zamanda Bayezid'in taraftarlar onun oğlu Korkut'u, babası gelene kadar padişah ilan etmişlerdi. 22 Mayıs 1481'de başkente ulaşan Şehzade Bayezid, tahtı oğlundan devralarak resmen hükümdar oldu. Cem başkente ulaşamadıysa da Bursa'da adına hutbe okutup para kestirerek hükümdarlığını ilan etti.
Şehzade Cem kendisi Anadolu'ya, abisinin de Rumeli'ye padişah olmasını teklif ettiyse de Bayezid hiç taviz vermedi. Cem iki defa yenildikten sonra 1482'de Rodos şövalyelerine sığınarak, Avrupa'nın elinde yarı esir bir vaziyete düştü. İki kardeş arasındaki taht kavgası sırasında ise, babaları devrinde fethedilen İtalya kıyılarındaki Otranto kaybedildi.
Çeşitli barış antlaşmalarıyla durumu muhafazaya çalıştı. Öte yandan doğudaki etkin güç olan Memlükler ile savaşa giriliyordu. Şehzade Cem'e destek vermeleri, zaten bir hayli gergin olan Memlük-Osmanlı ilişkilerini kopma noktasına getirdi. Birkaç yıl süren savaşların ardından 1491'de her iki taraf da bir şey elde edemeden sınırlarını koruyacak barış antlaşmasını imzaladı.
Fatih Sultan Mehmed devrinde de gayet etkin görülen Osmanlı donanması, esas olarak II. Bayezid devrinde zirve seviyeye ulaşacaktır. Öyle ki bu gelişmeler Osmanlı'nın, denizlerin tartışmasız gücü olan Venedik ile tereddütsüz bir savaşa girmesine yetecektir. Kemal Reis bu devrin ön plana çıkan denizcileri arasında anılmaktadır.
Özellikle Yavuz Sultan Selim devrinde parlayacak olan ünlü din bilgini ve Şeyhülislam Kemalpaşazade, II. Bayezid devrinde yetişti. Bundan başka Mehmet Neşri, İdris-i Bitlisi gibi, günümüzde dahi yazdıkları halen kıymetinden bir şey kaybetmeyen tarihçiler, eserlerini II. Bayezid'e sundular.
Osmanlı'nın merkezi otoritesinden şikayetçi olan ve kanunlara dahil olmaktan hoşnut olmayan konargöçer Türkmen aşiretleri, kendilerini Şah İsmail'e daha yakın görerek onu tercih etmeye başladılar. O yıllarda Trabzon valisi olan Şehzade Selim (Yavuz), Şah İsmail'in tehlikesini görerek birkaç atakta bulunduysa da babası tarafından ikaz edilerek durduruldu.
Bu kanlı isyan çok güçlükle ve büyük uğraşlar sonunda bastırılabildi. Saltanatının son günlerinde böyle tehlikeli bir ayaklanmayla uğraşan padişah, tahtını oğlu Ahmed'e bırakmaya karar verdi. Bu haberi işiten diğer oğulları Selim ve Korkut ise mücadelede hiç tereddüt etmediler. Böylelikle II. Bayezid üç oğlunun taht savaşını da seyretmek zorunda kalıyordu.
Üç kardeş arasında geçen kısa süreli mücadelenin ardından 24 Nisan 1512'de, Osmanlı tarihinde bir örneği daha görülmeyecek bir şekilde, II. Bayezid padişahlığı oğlu Selim'e bıraktı. Babasına saygıda en ufak bir kusur etmeyen Selim, eski padişahı bizzat şehrin çıkışına kadar uğurladı.
Dimetoka'ya hareket eden II. Bayezid yola çıktıktan bir ay sonra hayata veda etti. Oğlu Selim tarafından zehirlendiği şeklindeki teoriler ileri sürülüyorsa da bunu doğrulayacak somut bir kanıt mevcut değildir. Cenazesi İstanbul'a getirilen padişah Beyazıt Meydanındaki camiye defnedildi.
sofu beyazid, cem sultan'ın hakkını yemiştir. yükselme içindeki duraklamadır.
atatürkü de osmanlıyı da bir arada sevemeyen beyin fukaraları defolsun başka memlekete ikisi de bu toprakların ve atalarımızın tarihi sevin sevmeyin. osmanlı torunluğu diyince de illa osmanlı kanından gelmemiz gerekmiyor. ak çomarlar yüzünden zaten başladı bu atatürk vs osmanlı çatışması. bunu tartışan beyinlere git gel yapayım..
Osmanlının yönünü batıya ma doğuya çevireceğinin de savaşı verildi burada. Ne yazık ki kazanan doğu oldu.