Ergenlik döneminde her yerinizi sivilce basmasının ardından basa gelen en ağır ve atlatması en zor travmalardan birisi de babanızın size araba kullanmayı öğretme çabasıdır. Evde adeta atlet pijamalı bir melek olan babanın nasıl bir şeytana dönüştüğünü yakından gözleme fırsatı bulursunuz.
Debriyajdan ayağını çekerken gaza bas yavaş yavaş. Ver gaz ver, stop ettireceksin, o kadar değil, bağırttırma arabayı. BAĞIRTTIRIYOSUUN...BAĞIRTTIRMA MOTORUUUUU.
Yavaş git. Hız yapma. Çok hızlı gidiyorsun. Freeeeeeeen. Oğlum sen bizi öldürecek misin?
Kırmızı yanıyor. Kör müsün oğlum sen, görmüyor musun kırmızı ışığı, hala neden fren yapmıyorsun?
Evet, sağa döneceğiz buradan, sinyal ver, frene dokun, direksiyonu kır, önüne bak, direksiyonu bırak, düz tut arabayı...
Söyle bakalım bu işaret ne demek?
Diyelim ki göstergedeki sağdan üçüncü işaret, aracı kullanırken yandı ve aynı anda sesli uyarı verildi ne yaparsın?
Direksiyonu iki elle tut, artistlik yapma, gözün sürekli aynalarda olsun, bak... baktın mı... bak
Oğlum sen ne kadar beceriksiz bir insansın. Kime çektin böyle anlamıyorum ki? hayır, bana değil orası kesin.
Böyle mi park edilir? Yavaş. Dikkat et çarpma. Yavaaaş.
Bir şey unutmadın mi? ha? Neyi unuttun? Bir şey unuttun sanki, hı unutmadın mı?
Ben böyle mi öğrettim... böyle mi?