Bazen lisede, üniversitede ya da iş hayatına atıldığında aile evinden ayrılıp artık kendi ayaklarınız üstünde durmanız gerekebilir. Her ne kadar tek başına ya da bir ev arkadaşıyla yaşamak fikri cazip gelse de bu hayat sürprizlerle doludur. Sizin için baba ocağından ayrılıp kendi başlarına yaşamaya başlayanların çektiği çileleri derledik. Gelin hep birlikte bakalım!
'Mutluluk veren şeyler öyle kendiliğinden olmaz. Siz onları yapmaya karar verirsiniz. Bütün o eğlenceli etkinlikler, harika hatıralar, doğum günü partileri, oturma odasında çarşaf ve minderlerden kendinize yaptığınız şato...
Ailem bütün bunları benim için yapmıştı çünkü benim mutlu olmamı istiyorlardı.
Ama şimdi işten geldiğimde eğlenceli ve aptalca etkinlikler planlamaya çalışıyorum çünkü bundan sonra hiç kimse benim için bir şey yapmayacak.'
'Hastalandığımda tek başıma olmam. Bir keresinde yemekten zehirlenmiştim ve oda arkadaşım hafta sonu olduğu için gitmişti. Bütün gün 20-30 dakikada bir kusuyordum. Aşırı derecede susuz kalmıştım ve eczaneye bir adım atacak halim yoktu.'
'Günlük hayatta yapılması gereken küçük şeyler: yemek yapmak, evi temizlemek, bulaşıkları yıkamak, çamaşırları yıkamak vs...Ve bunların dışında bir de ev ödevleri var (eğer öğrenciyseniz), hobiler ve sosyal hayat var. Bütün bu işleri yapmaktan çok yoruldum.'
'Tuvalet kağıdı almayı unutmayın... Sizin için bunu yapabilecek bir tuvalet perisi maalesef yok. '
'Her bir gün ne yemek istediğini düşünmek zorundasın... Bu olayı hala aşamıyorum.'
'Annemle ne kadar benziyormuşuz. Konu ev işleri olunca rahatlaması gerektiğini söylüyordum. Dinlenmiyordu. Şimdi ben de dinlenemiyorum. Temizlik yapmak zorundayım...'
'Lazım olan baharat ve çeşnilerin elinde bulunmaması. Artık tuz, biber ya da ihtiyacım olan baharat neyse dolapta bulunduruyorum. Hepsini bir anda almak durumu kurtarıyor.'
'Su demek para demek. Ben suyun temiz ve bedava olduğu bir çiftlikte büyüdüm. İnsanların musluk suyuna para verdiğini öğrendiğimde kafayı yemiştim. Daha sonraki yıllarda şehirde yaşayan insanlara iyi su içemedikleri için üzülüyorum.'
Yemeğe harcanan para... Su gibi akıp gidiyor.'
''Özgürlük' anlayışımın ne kadar yanlış olduğunu anladım. Tabii, istediğin her şeyi istediğin zaman yapabilirsin. Ama neredeyse her aktivite zaman kaybı haline geliyor ve bununla başa çıkmanız gerek. Ayrıca eğer full-time bir işte çalışıyorsanız, arkadaşlarla takılma fikrini aklınızdan çıkarın. 'Üzgünüm çocuklar, artık video oyunları oynamak için salı günü saat 2'ye kadar takılamam. Sabah 6'da kalmak zorundayım...''
100 liranın artık o kadar çok bir para olmaması gerçeği...
'Akşamları karanlık ve hayat olmayan bir eve dönmek...
Annem birkaç yıl önce sabah 6 öğlen 2 çalıştığı için büyükannemlerle yaşıyorduk ve okuldan eve geldiğimde evde mutlaka birileri olurdu. Konuşmasak bile mutlaka biri olur, etrafta dolanır, kendi işini yapardı. Bazen bu duruma sinir oluyordum çünkü bazen yorgun oluyor ve sessizliğe, yalnızlığa ihtiyaç duyuyordum. Bu durumun ne kadar güven verici olduğunu küçümsemişim. '
Sizin depresyona sokacak şeylerin postayla gelmesi: faturalar...
'Yemek çok pahalı! Birkaç ay önce taşındım ve başarılı olamadığım tek konu bu.'
'Şu zaman kadar beni en çok zorlayan şey yalnızlıktı. Tek başıma yaşamayı seviyorum ama yatağımda kedim olmadan yatmak, annemin kahkahalarını duyamıyor olmak odamı oldukça küçük ve ıssız bir yere dönüştürüyor.'
Yalnız olabiliriz, yalnız yaşıyor olabiliriz. Hatta bu maddelerin çoğu bizim için geçerli olabilir. Lakin sosyal medyada bizi yıkık olarak ilan eden sefillere bir şey söylemek istiyorum. Kimilerimiz bu yalnız yaşama biçimini seçti, kimilerimiz mecbur kaldı ve hayat bizi bu noktalara itti. Mutlu muyuz ? kısmen. Fakat yalnış tercihler yapıp hebele hübele bir kalabalıkta olacağımıza tek ve huzurluyuz. YIKIK felan da değiliz sizler embesil olabilir misiniz acaba ?
Yalniz yasadigim 5.yildayim. En fazla 6 ay surmustur bunlarin stresi. Alisinca hayatta sirf kendinden sorumlu olma duygusu guzel. İnsanin kendi işini kendi yapmasi koymuyor pek. Temizlikmis, tuvalet kagidiymis, faturaymis, yemekmis cok da tutsa bunaltmiyor manevi olarak. Tek problem var 5 yildir atlatamadigim; bulusacak arkadas bulamayinca öyle mal gibi kaliyosun. Tek basina filn seyret, kitap oku filan bi yere kadar. Arada bi insan gormek buyuk bir luks haline gelebiliyor
genede güzel