Babalarımız, bizim hayattaki ilk kahramanlarımız. Çoğu zaman çaktırmadan yaşadığı zorluklar bile hep çocuklarının iyiliği için olan canlı türüdür babalar. Anneler kadar kuralcı değildirler ama gözlerine baktığınız zaman demek istediği şeyi en başından sonuna kadar kelimesi kelimesine anlarsınız. Babayla anlaşmak için bazen cümlelere gerek yoktur. Yine de söylenmeden duramazlar.
İşte bütün babaların adeta çocukları olur olmaz hafızalarına yüklenen sözlerden bazıları:
Kaç lira lazım? 500 göndersem olur mu? dışında babadan bi söz işitmedim. Bi de bi keresinde: "Sen evlenme. Evlilik sana göre değil. Eşini aldatırsın. Çocuklarına bakmazsın. Evlenip de masum çocukların günahına girme. Sen bi işe gir, kitabını yayımlat. Sonra nerde akşam orda sabah yaşa. Aslında sorumluluğunu bilen birisin, iyisin hoşsun. Ama ben ömrümde senin kadar bencilini, senin kadar kibirlisini görmedim" demişti. Adam resmen ruhumu okumuştu ya! Yılların birikimi tabi. Bi psikolog bile bu kadar iyi kişilik tahlili yapamaz. Sözleri hala kelimesi kelimesine aklımda.
"Evladım biz sana tabii ki güveniyoruz ama etrafa güvenmiyoruz" >>> Bu yaşıma geldim hala bu sözü dinliyorum. Dinledikçe sinirlerim zıplıyor. Mındır mındır söylenerek odama çekiliyorum.
"Çek sağa" bu da önemli bir söz bence :(