Sonu belirsiz bırakılan filmler, sinema salonunu terk etmemize rağmen zihnimizi meşgul etmeye devam eder. Destansı hatta vurucu bir sona sahip filmlere kıyasla bizi boşluğa düşüren bu filmler, çok daha uzun süre hafızamızda kalır. İşte uykuları kaçıran belirsiz finalleri ile komplo teorilerinin izini web sayfalarında sürmenize neden olacak 15 başarılı film...
Bu anlaşılması zor epik dram, doğrusal hikaye anlatımına meydan okuyan bir kurguya sahip. Aynı zamanda rüya benzeri son sahneleri ile Hayat Ağacı (The Tree Of Life), kontrolü seyirciye bırakıyor. Filmin yoruma açık finali izleyiciye, kişiye özgü ve biricik bir son yazmanın tatminini sağlıyor. Üstelik tercih ettiğimiz sonun doğruluğu konusunda şüphe duymamıza da gerek yok!
Belirsiz sonların sarsıcılığına bir örnek arıyorsanız, bu filmden daha iyisini bulamayabilirsiniz. Aslına bakarsanız, olay örgüsüne sızan 'şüphe' filmin finalinde dile geliyor. İzleyicilere gerçeğin ne olduğunu asla öğrenemeyeceklerini hissettiren sonu ile Şüphe (Doubt), oldukça yoruma açık bir film.
Gece Hayvanları (Nocturnal Animals), ikili ilişkilerdeki hoyratlığı ve kırılganlığı 'tailor made' bir üslupla anlatan oldukça başarılı bir film. Modanın dahi çocuğu Tom Ford'un klasını hissettiren film, elbette güçlü oyuncularla destekleniyor. Amy Adams ve Jake Gyllenhaal'ı bir araya getiren bu psikolojik gerilim, izleyiciyi şüphe içinde bırakıyor. Her ne kadar filmin finalinde belli belirsiz bir tatmin yaşasak da, filmin dokusuna gizlenmiş kitap gizemini koruyor.
Amerikan Sapığı (American Psycho), yönetmen Mary Harron'un açıkça kişisel başarısızlığı olarak nitelendirdiği bir sona sahip çünkü filmin bir sonu yok! Filmin uyarlandığı kitabı okuyanların filmin finaline dair izlenimleri ile diğer izleyicilerin izlenimleri arasında dağlar kadar fark var. Kaldı ki, film halihazırda kitaptan bihaber olanları bile arada bırakan bir finalle bitiyor. İzleyiciler bugün bile Patrick Bateman (Christian Bale) hakkında bir yargıya varabilmiş değil.
Bambaşka bir hikaye diline sahip yönetmen Alejandro G. Iñárritu, bizi filmin sonunda bir pencerenin önünde bırakıyor. Bu çok katmanlı filmde, elbette alt mesajlardan payınıza düşenle bir son hayal etmeniz mümkün. Ancak bu sonun ne kadarı gerçek, işte orası tartışılır! Filmin konusuna kısaca değinelim. Yıldızı sönmüş bir aktör olan Riggan (Michael Keaton) bir Broadway yapımı ile tekrar çıkış yapmaya çalışır. Riggan'ın yazdığı, yönettiği ve başrolünde yer aldığı bu oyun onu adeta kişisel labirentinin içine sokar. Aslında filmin uzun ve felsefi ismini bizi bekleyenlerin bir işaretçisi sayabiliriz.
Yaptığımız seçimlerin hayatımıza etkisi ve olasılıkların olanaksızlığı hakkındaki bu film, naif bir anlatıma sahip olsa da oldukça kafa karıştırıcı. 'Metaforlardan metafor beğen' çağrısına eşlik eden ve çizgisel olmayan zaman teoremi ile Bay Hiç Kimse (Mr. Nobody), türünün en güzel örneklerinden biri. Olay ve duygu yoğunluğunun yanı sıra müzikleriyle de sarsan bu film, finalinde izleyiciye kocaman bir soru işareti hediye ediyor.
Ve huzurlarınızda, 'Eee ne oldu şimdi?' cümlesinin tek bir ağızdan söylenmesine sebep olan bir klasik. Yönetmen David Lynch'in izleyici adeta tavşan deliğinden içeri attığı bu kült filmi, tartışmalı bir sona sahip. Tüm gizemleri çözdüğünüzü düşündüğünüzde bile yeni bir açmaz yaratan bu filmi, birkaç kez izlemek isteyebilirsiniz. Biz fanilerin anlamakta zorlandığı yaratıcılığı ile noir filmlerin ustası Lynch, elbette filme bazı ipuçları yerleştirmiş. İşin güzel yanı, bu ipuçlarını birleştirerek izlediğimizde bile beynimizin hala yanıyor olması! Yine de seyirciyi eylemin pasifliğinden çıkmaya davet eden bu başarılı film, çektirdiği her acıya değiyor.
Yönetmen Darren Aronofsky tıpkı Siyah Kuğu'da (Black Swan) olduğu gibi, bu filmde de bizi bilinmezliğin ortasında bırakıyor. Film, hayatın tokadını yemiş eski bir Amerlkan güreşçisi olan Randy 'The Ram' Robinson'un (Mickey Rourke) hikayesini anlatıyor. Tıpkı filmin kahramanı gibi badireli bir hayata ve inişli çıkışlı bir kariyere sahip olan Rourke, filmde çarpıcı bir performans sergiliyor. Filmin merak uyandıran ve 'Şimdi ne oldu?' sorusuyla biten final sahnesinde Rourke'un bu performansının etkisi büyük.
Hadi itiraf edelim, yıllarca 'Devam filmi çekilecekmiş' fısıltısı ile bu filmin tuhaf sonunu örtbas etmeye çalıştık. Gel gör ki, Coen Kardeşler artık birlikte çalışmayacaklarını duyurdu ve filmi anlama planlarımız suya düştü. Yaşlılara Yer Yok (No Country for Old Men), psikiyatristlere göre sinema tarihinin klinik olarak en doğru tasvir edilen psikopat karakterine sahip. Biz de Javier Bardem'in oyunculuğu ile hayat bulan Anton Chiburg'un sizi ekrana kilitleyeceğinden eminiz!
Noir film kategorisinde de değerlendirilen Bıçak Sırtı (Blade Runner), kült bir film olmanın gurunu taşıyor. Filmde, distopik bir geleceğe uzanıyor ve replikalar ile tanışıyoruz. İnsanların yerini alan replikaların peşinde ise Rick Deckard (Harrison Ford) isimli bir uzman var. Buraya kadar her şey aksiyonu bol bir bilim kurgu gibi gelse de filmin sonunda kendimizi bir açmazda buluyoruz. Aklımıza gelen 'Acaba?' sorusunun cevabının devam filmi Blade Runner 2049'da saklı olduğu fikri ise, bir başka tartışmanın konusu.
Bilinçaltı, bilinç ve insanın benliği ile savaşına dair soru işaretleriyle dolu Zindan Adası (Shutter Island), kafa karıştıran bir sona sahip. Öyle ki, yönetmen Scorsese labirent benzeri olay kurgusunun yarattığı afallama ile izleyicinin final sahnesinde şoka uğramasını istemiş gibi duruyor. Zira, Leonardo DiCaprio'nun son repliğini takip eden bakışlarının içinde sonsuz bir şüphe denizine yelken açıyoruz. Psikoloji kuramıyla cesurca oynayan senaryosu ile bu film, her izleyicide farklı bakış açıları uyandıracak kadar zengin.
Hakkında ortaya atılan tüm çılgın teorilerle taçlanan Cinnet (The Shining), muhtemelen en ikonik final sahnelerinden birine sahip. Bugün, kitaptan haberi olmayanlar ve hatta filmi hiç izlememiş olanlar bile filmin son sahnesini biliyor. Üstelik efsanevi yönetmen Stanley Kubrick'in yarattığı sonsuz döngüden çıkmanın bir yolu var mı, emin değiliz. Tek tesellimiz sinema tarihine damga vurmuş bir filmi hala tartışabiliyor olmamız.
'Filmi izlerken kafamın karışması yetmez, bitince de uykusuz kalmalıyım' diyorsanız Akıl Defteri (Memento) tam size göre. Usta yönetmen Christopher Nolan'ın bu nadide eseri, bugün bile tartışılıyor. Senaryonun akılalmazlığı ile Guy Pearce'in oyunculuğu birleşince, aslında küçük dilimizi yutmamız gayet normal. Finalinde cevapsız soruların içinde kaybolduğumuz film, kısa süreli hafıza kaybı yaşayan Leonard'ın (Guy Pearce) karısının katilini bulma çabasını anlatıyor.
Bu filmi izlerken içinizden 'Keşke Stephen Hawking yan koltukta otursaydı' dediğinizi duyar gibiyiz. Solucan delikleri, uzay-mekan kırılması derken astrofizik dersine dönen Yıldızlararası (Interstellar), oldukça zorlu bir film. Film vizyona girdiği yıl içerdiği bilimsel teorilerinin yanı sıra finali ile de oldukça ses getirdi. 'Filmin sonunu çözdüm' diyenlerle yorumlarda buluşabiliriz ancak birden fazla teori olacağına eminiz.
Başlangıç (Inception), sinema salonundan çıkarken aklımızı içerde unutturan filmler arasında başı çekiyor. Film, defalarca izleseniz bile emin olamayacağınız bir sona sahip. Rüya mı, gerçek mi? Hala bilmiyoruz! Yönetmen Christopher Nolan bir röportajında filmin sonunu sır gibi saklasa da baba oluşunun tercihini etkileyebileceğini söylüyor. Acımızı bu açıklama ile ikiye katlayan dahi yönetmen, filmin sonuna karar vermemiz için bizi medeni halimizin insafına bırakıyor gibi.
şu tarz içerikleri daha fazla görsek ne güzel olur