Yabancı dil, bazılarımıza çok yabancı. Yakın coğrafyamızdan, Avrupa'dan yola çıkalım ve soralım: Tüm ülkeler bundan mustarip olabilir mi?
Araştırmalar sonucunda ortaya çıkan ilginç istatistikle sorumuzun yanıtını alalım.
Yabancı dil, bazılarımıza çok yabancı. Yakın coğrafyamızdan, Avrupa'dan yola çıkalım ve soralım: Tüm ülkeler bundan mustarip olabilir mi?
Araştırmalar sonucunda ortaya çıkan ilginç istatistikle sorumuzun yanıtını alalım.
-Derdimi anlatacak kadar İngilizce biliyorum.
+Derdin ne?
-İngilizce bilmiyorum.
Örneğin temel eğitim süresince İskoçya'da yabancı dil öğrenme zorunluluğu bile yokken İsveç'te ve Almanya'da bir yabancı dil, Fransa, Portekiz ve Norveç'te iki yabancı dil öğrenme zorunluluğu var. Aslında bu ülkelerin büyük bir kısmı bizim 'yabancı dil' dediğimiz dilleri ana dili olarak öğrendiklerinden hangi dillerden bahsettiğimizi de netleştirelim.
Bazı ülkelerde İngilizce bilme oranı neredeyse %100! Sokaktan birini çevirdiğinizde İngilizce biliyorsanız yolda kalmayacağınız yerler listesine eklemek gerek bu noktaları.
İngilizce'nin ardından gelen Fransızca her ne kadar yaygın olsa da yine de %24 bilinirliğe sahip. Ardından %20'yle Almanca geliyor. Yine birçok ülkede bu iki dil de ana dili seviyesinde biliniyor, konuşuluyor.
Sadece İngilizce bilmek dünyadaki bilginin hemen hepsine erişim sağladığı için bir yabancı dile ihtiyaç duymamalarına mı imrenelim yoksa eğitim sistemlerinin bu konuda eksik olduğunu düşünerek şaşıralım mı, bilemedik.
Biz de ne yapacağımızı bilemedik, dünya üzerindeki en 'İngiliz' kişi olan Benedict Cumberbatch ile 5 çayı molası verdik.
Listenin üst sıralarındaki İsveç neredeyse oranı %100'e tamamlıyor. Nüfusun sadece %3'ünün yabancı dil bilmediği İsveç coğrafik ve tarihsel komşusu Finlandiya'dan bile iyi durumda.
Örneğin Almanya'da %21 olan herhangi bir yabancı dil bilmeme oranı Fransa'da %39, İspanya'da %45.
Çevre ülkelerin aksine en az bir yabancı dil bilme oranı %70'in üzerinde olan Sırbistan'ın bu istisnai durumu Yugoslavya zamanlarından kalan el üstünde tutulma ve çevre ülkelere nazaran dış dünyaya daha açık olma haliyle açıklanabilir.
Eurostat'in verilerinden yola çıkarak hazırlanan haritada pek istemesek de birinciyiz. Türkiye %81'lik bir oranla en yakın rakibi İrlanda'nın neredeyse 10 puan üzerinde (daha doğrusu altında) yer alıyor.
En yakınımızdaki ülkelerin hayli altında performans göstermemiz belki de değişmesine dair umut taşıdığımız eğitim sistemimizin temel sorunlarından biri.
Maalesef, binlerce dil kursu zihinler değişmeden pek de işe yaramıyor.
Kimimiz yabancı dili dünyaya açılan bir kapı olarak görürken kimimiz de gereksizliğinden sık sık dem vuruyor. Pek de talibi olmadığımız bu birinciliğe bakıldığında çoğunluğun çok da gerekli görmediğini, görse bile ilgisini çekecek kadar önemsemediğini düşünebiliriz.
Sizce içimizden yükselen hangi yanıt haklı?
O %81'lik kısmın yarısı daha Türkçe'yi konuşamıyor. Siz onlardan yabancı dil bekliyorsunuz :D
Bu ülke hangi iyi şeyde birinci olmuş ki şimdiye kadar?Tüm dünya önümüzde diz çökecek zaten ne gerek var gavurların dilini öğrenmeye değil mi?
evet eğitim sistemi kötü doğru; fakat ortada daha kötü bir olay var. 1930lu yıllardan itibaren insan eliyle değiştirilen türkçemizden ötürü kendi dilimizi tam olarak bilmiyoruz. (Türkçede gelecek zaman ifadesi orjinalinde: ecem, acam - am, em dir. gelecem, yapacam ya da gelem yapam, bakam vs. sen onu kalkıp geleceğim, yapacağım, edeceğim diye insan eliyle bir sürece uğratmışsın; bir toplumu kendi öz konuşma dilinden uzaklaştırmışsın) Kendi dilimizi bilmeden başka bir dil öğrenmemiz çok zor.