Attila İlhan, Türk edebiyatının en önemli isimlerinden bir tanesidir. Kendisinin yazdığı birçok şiir, bugün hala beğenilerek okunmaktadır. Özellikle edebiyatla ilgilenenlerin en beğendiği kalemlerden Maviciler arasında yer alan Attila İlhan, Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı'nın önemli temsilcilerinden biri. Usta Şair Attilâ İlhan'ın aynı zamanda sözleri büyük de bir ilgi görerek araştırılıyor. Biz de Onedio olarak sizler için Attila İlhan'ın yazdığı en özlü ve güzel sözleri derledik.
Bir gün seni unutmak zorunda kalırsam, aşkımın küçüklüğüne değil, çaresizliğimin büyüklüğüne inan.
Elinde değildir, akşam serinliğinde üşürsün. Eylül’den itibaren geceler hazindir, uzundur…
Memleket bir kurtlar sofrasına döndü mü, isyan haktır.
Ne kadınlar sevdim zaten yoktular, yağmur giyerlerdi sonbaharla bir azıcık okşasam sanki çocuktular, bıraksam korkudan gözleri sislenir, ne kadınlar sevdim zaten yoktular, böyle bir sevmek görülmemiştir.
Batık bir gemiymiş aşk limanında, kader bu deyip de avutma beni. Ayrılık kapımızı çaldı sonunda senden son dileğim unutma beni.
Benim yağmurumda gezinemezsin üşürsün dağıtır gecelerim sarışınlığını uykularımı uyusan nasıl korkarsın, hiçbir dakikamı yaşayamazsın.
Kestiremedik ne yaptığımızı kim olduğumuzu sanki bir tespih koptu tane tane savrulduk köy köy bucak bucak memleket memleket.
Ağzımın tadı yoksa hasta gibiysem, boğazımda düğümleniyorsa lokmalar, buluttan nem kapıyorsam, inan hep güzel gözlerinin hasretindendir.
İnanmakta geç, vazgeçmekte çabuktum.
O kadar güzel gülüyor ki… Tamam diyorum. Bu kadar yaşadığım yeter.
Ben çocuklar gibi sevdim! Devler gibi acı çektim.
Gözlerin gözlerime değince Felâketim olurdu ağlardım Beni sevmiyordun bilirdim Bir sevdiğin vardı duyardım…
Bana ait ne varsa seni korkutuyor sana ait ne varsa hiçbiri benim değil.
İnsan olmanın bütün komplekslerini yenmiş, günü dipdiri yakalayan, hayatın anlamını çözmüş bir bilge insan; bir yol gösterici.
Bir hırsla öptüm ki ah ölürüm unutamam, ay ışığında deniz akordeon solosu, pırıl pırıl yaşadım üç dakika tastamam.
Kimi zaman ellerini kırar tutkusu birkaç hayat çıkarır yaşamasından hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu.
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların sen bana kalbim kadar elim kadar yakınsın.
Gülümse tozu gitsin yalnızlığımın.
Oysa ben akşam olmuşum yapraklarım dökülüyor usul usul adım sonbahar.
Gel sevgilim gel, benim dünyama gel, çok zaman var içimde yerini hazırladım.
Ben hiç böylesini görmemiştim, vurdun kanıma girdin kabulümsün.
Hayat zamanda iz bırakmaz, bir boşluğa düşersin bir boşluktan. Birikip yeniden sıçramak için. Elde var hüzün.
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün.
Ölüm kadar çabuksa eğer yaşamak, hiç doğmamayı isterdim ama bir kere doğmuşum ölmek yasak.
Sanat, toplumsal bir çabadır; toplumdan gelir, topluma döner. Fakat gelenle giden aynı şey değildir.
Beni de kırdılar ben artık küsüm, yağmurları yağmıyor ağaçlarıma sularından içmiyorum susadım ama beni de kırdılar soğuk bir ölüm.
Bekleme yapmayın! ‘Aşk’ını alan ‘acı’ya doğru ilerlesin.
Gel sevgilim gel, benim dünyama gel, çok zaman var içimde yerini hazırladım.
Gök yarıldıkça şimşeklerden soğuk aynalarda kilitliyim tırnaklarımdaki elektrikten su gibi erir iliştiklerim kıvılcımlar uçar kirpiklerimden.
Hayat zamanda iz bırakmaz, bir boşluğa düşersin bir boşluktan. Birikip yeniden sıçramak için. Elde var hüzün.
Hacet yok hatırlatmasına seni hatıraların bir dakika bile çıkmıyorsun aklımdan koşar gibi yürüyüşün karanlıkta bir ışık gibi aydınlık gülüşün.
Saatler bizim değil kitaplar bizim değil bizim değil yaşamak bizim değil hiçbir şey kendi dünyamızda yabancılar gibiyiz ya çok erken ya çok geç doğmadık mı sevgilim buna rağmen mutluluğa inanıyoruz.
Bazıları şiir sevmez, çünkü onların yaraları yoktur. Ama yaraladıkları vardır. / Attila İlhan
Gözleriniz olmasa konuşamayacaktım. Hep böyle cana yakın mı bakarsınız? / Attila İlhan
Sen yoksun, deniz yok, yıldızlar arkadaşım. Ya bu gece harika bir şeyler olsun; Yahut bir bomba gibi infilak edecek başım... / Attila İlhan
Dağları aydınlatan bizim gözlerimizdir bugün yenik de olsak yarın yeneceğiz. / Attila İlhan
Kim aşkın aleyhinde atıp tutarsa, garanti aşıktır. / Attila İlhan
Tek kişilik hayatta, çift kişilik hayaller kurmayacaksın. Kırılırsın. / Attila İlhan
Şimdi git on beş yıl önce gel. Yalnızlar sokağında bekliyorum. / Attila İlhan
Kimi sevsem sensin. / Attila İlhan
Sevmek insanın yüreği kadar küçükse, büyüğünü taşıyamazsın!. / Attila İlhan
Bir gün seni unutmak zorunda kalırsam , Aşkımın küçüklüğüne değil,çaresizliğimin büyüklüğüne inan.
Gözlerin gözlerime değince felâketim olurdu ağlardım beni sevmiyordun bilirdim bir sevdiğin vardı duyardım…
Sana gelirken hep ellerim ceplerimde gelirdim, olur da aşkımın elleri üşümüştür. Avuçlarımda ısıtırım diyerekten.
Döndüm arkamı sana, Sen sırtımdan vurmayı seversin, yüzüm ağır gelmesin…
İnsan olmanın bütün komplekslerini yenmiş, günü dipdiri yakalayan, hayatın anlamını çözmüş bir bilge insan; bir yol gösterici.
Bir hırsla öptüm ki ah ölürüm unutamam, ay ışığında deniz akordeon solosu, pırıl pırıl yaşadım üç dakika tastamam.
Ah nerde gençliğimiz sahilde savruluşları, başıboş dalgaların yeri göğü çınlatan tumturaklı gazeller elde var hüzün.
Hiç doğmamayı isterdim ama bir kere doğmuşum ölmek yasak.
Bana bir şimşek çak çok yanlış anlaşılmaktayım, hesabım yanlış bir mahkemede görülüyor içimdeki zemberek boşandı boşanacak, yaşamak mı gerek yoksa unutmak mı şaşırmaktayım.
söyleşir.... / evvelce biz bu tenhalarda ziyade gülüşürdük / pır pır yaldızlanırdı kanatları kahkaha kuşlarının... / ne meseller söylerdi mercan köz nargileler... / zamanlar değişti, ayrılık girdi araya, hicrana düştük bugün........... / hayat zamanda iz bırakmaz... / bir boşluğa düşersin bir boşluktan.../ birikip yeniden sıçramak için.... elde var hüzün...