Mustafa Kemal'i Atatürk yapan çok şey var ama içeriğimiz ile ilgili olarak söyleyebiliriz ki: Ferhan Şensoy'un da söylediği gibi, Atatürk hayatı boyunca bir ideal peşinde koşmuş ve hiçbir kişisel hırs gütmemiştir. Halbuki İngiliz Başbakan Lloyd George...
Kaynak: Dr. Mustafa Çulfalı
Hatta Büyük Taaruzdan hemen önce Fethi Bey, Londra'ya son bir kez gelir ve birkaç hafta Lord Curzon'la olası bir barış için görüşmeye çalışır; fakat sürekli reddedilir. Fethi Bey de bunun üzerine bir basın toplantısı yaparak durumu bütün dünyaya duyurur.
İngilizlerin bir kısmı Türklerin İstanbul ve Gelibolu yarımadalarını ele geçirmelerinden çekinirken başka bir kısmı da bizim Trakya'ya geçmeye cesaret edemeyeceğimizi düşünür. Buna karşın bazı İngiliz yetkililer ise Türk-İngiliz dostluğundan söz eder.
Ve 15 Eylül'de İngiliz kabinesi bu krizle ilgili toplanır. Lloyd George ve Churchill açıkça savaş ister. Buna bağlı olarak da Fransa, Romanya, Sırbistan ve sömürgelerle iş birliği ararlar. Ve İngiliz kuvvetleri için sömürgelere bir takviye bildirisi yayımlarlar.
Sömürgelerinden 'kafasına göre' asker talep eder. Bu durum Fransa'yı çok kızdırır. Çünkü onlar Türklerle anlaşmak isterler. Ve Fransa Başbakanı Poincare hem bu bildiri ile ilgisi olmadığını hem de Türklere karşı savaşmayacağını Atatürk'e bildirir.
Ayrıca İngiltere'nin çağrısına kendi sömürgelerinden bir tek Yeni Zelanda olumlu yanıt verir. Kısaca İngiltere Başbakanı Lloyd George ve hükumeti kötü durumdadır.
Türklere yapılacak teklif şuydu: Meriç ve Edirne'ye kadar Trakya Türklere verilecek; ancak Türkler de tarafsız bölgeye saygı gösterecekti. Ancak TBMM herhangi bir tarafsız bölge tanımaz ve Türk ordusu 23 Eylül'de Çanakkale'nin güneyinden girer.
İstanbul İşgal Orduları Başkomutanı General Harrington da bu ültimatom isteğine 2 gün boyunca cevap vermez. Türklerle olası bir savaştan çekinir. Ve böylece birçok can kurtaran General, Türkler ile ittifak devletlerinin Mudanya'da bir araya gelmesini sağlar.
Dışişleri Bakanı ile de arası bozulan Başbakan 14 Ekim'de Türklere karşı nefret, Yunanlara karşı hayranlığını içeren ve Fransa'yı eleştiren bir konuşma yapar. Yan anlayacağınız dostlar bu denli bir savaş isteğinin ardında kişisel hırslar yatmaktadır.
Bir sonraki seçime bağımsız girme kararı alır. Böylece desteğini kaybeden Lloyd George aynı gün istifa eder ve 26 Ekim'de parlamento kendisini fesheder. 15 Kasım'da yapılan seçimlerde ise Muhafazakarlar 344 sandalye, Liberaller ise 57 sandalye kazanır.