1990'lar da çocuk olmanın en güzel yanlarından biri de televizyona bağladığımız, adaptörü ısınmış mı diye kontrol ettiğimiz, kaset bozulunca üfleyip yeniden taktığımız canımız, ciğerimiz atarilerdi. Bizim tabletlerimiz yoktu ama tabletlere bin basacak atarilerimiz vardı.
O ördekleri vuramadığımız da kıs kıs gülen köpeğe az mı gıcık olduk?
O ateş çemberleri yok mu?
O çirkin prenses için ne çileler çekti garibim Mario, ah Mario, çilekeş Mario
Bizler aduketlerle büyümüş nesiliz
Kartalı pamuklara sarmadık ama demir duvarlar arasında sakladık.
Bomba biz yakındayken patlayınca hayatımız kararırdı.
Dizisi ile de en gözdelerimizdi onlar.
Safinaz için değer miydi Temel Reis?
mantar ezmemiş, alevli yollardan geçmemiş, geri gelen kaplumbağa kabuğu ile canı bitmemiş,gizli tüneller bulup 3 seviye atlamamış kişiler çıkın gidin burdan :D